Denter's Defilesi

Konu: Denter's Defilesi Çarş. Ağus. 25, 2010 8:59 am

Denter's Defilesi
DresstoImpress.

Hoşgeldiniz!
Gelenlere teşekkürler!

Modeller ve Kıyafetler;

Spoiler:

Müzik; KT Tunstall - Suddenly I see
Cobra Starship ft. Leighton Meester - Good Girls Go Bad

- Şimdilik bu çalıyor, sonra aklınıza esen.
- Olay çıkarabilirsiniz ama abartmamak kaydıyla.
- Rp sırasında gelip London'ı tebrik edebilirsiniz falan.
- The NY Palace Hotel forumunun içerisine konu açın, Rp'ler için.
- Eğlenin!

DresstoImpress; Denter's.

Konu: Geri: Denter's Defilesi Çarş. Ağus. 25, 2010 8:42 pm

O kadar heyecanlıyım ki!
Birkaç dakika sonra podyuma çıkacağım ve bu heyecanımı nasıl gidereceğimi bilmiyorum. Belki podyuma çıkınca tüm heyecanım gider kim bilir? Ama ilk önce nasıl göründüğüm ve nasıl hazırlandığımı anlatmak istiyorum. O kadar eğlendim ki hazırlanırken. Odaya girerek kıyafetimi üzerime geçirdim. Pembe, fırfırlı eteği olan üzeri de koyu gri renkte, tavşan desenli, sıfır kollu bir elbise giymiştim. Belimde de güllü kemer vardı. Tam da kıyafetime uygundu. Bu defileyi hazırlayan London’u tebrik etmek istiyorum. Çünkü tam da beğendiğim tarzı bana uygun görmüştü. Eteği diz kapaklarımın üç, dört santim üzerindeydi ve çok hoş duruyordu. Ayakkabılarım da beyaz konvers, kenarlarında altın rengi taşlar vardı. Saçım ise dalgalı, omuzlarıma dökülüyordu. Elbiseme uygun pembe ve siyah renkte tokalar tutturulmuştu. Kolumda ise yine beyaz renkte üzerinde yine altın, beyaz ve pembe renkte daire şeklinde taşlar olan çanta asılıydı. Tek kelimeyle harika görünüyordum aynı diğer arkadaşlarım gibi. Bu sene London yaz modasını seçmişti ve herkesin üzerinde oldukça güzel ve rengarenk elbiseler vardı.

Şimdi, yedi arkadaşımla beraber podyuma çıkmak için bir kapıda dikiliyorduk. İçeri de çalan müzik o kadar hoştu ki. Sanki heyecanımı tam anlamıyla kaybetmişti. Aslında heyecanlanmama hiç gerek yoktu ama sanırım ilk defa çıktığım için bu kadar heyecanlıydım. Derin derin nefesler almaya başladım. En yakın dostum Eliza da benden önce çıkacaktı podyuma ve sanırım onu görünce yine her zaman olduğu gibi rahatlamıştım. O da heyecanlıydı ama ben de onun yanında olunca onunda tüm heyecanı yok olmuştu. Kısa süre derin nefesler altıktan sonra Eliza’ya kendimi yakın göstermek için çıkmadan önce kızın elini sıktım. Ona moral vermeye çalışıyordum. Eliza da o güzel gülüşüyle bana moral veriyordu. Onun o gülümseyen yüzünü görünce küçük bir tebessüm ettim. Daha sonra da içerden teker teker anons edilmeye başladık. İlk olarak Rochelli’nin ismi takdim edildi. İlk olduğu için bizden biraz daha heyecanlıydı bu belliydi ama onun heyecanını gidermek için hepimiz elini sıktık ve gülümseyerek gitmesini işaret ettik. Üzerinde straplez bir elbise vardı. Etekleri kırmızı çiçeklerle süslenmişti. Çok hoş görünüyordu. Sarışın kız birkaç dakika kadar sonra yanımıza geldiğin de anons da ikinci modelin ismi yayınlanmıştı. Arianna. Onun heyecanı biraz daha azdı. Birkaç saniye sonra podyuma çıktığında çok rahat görünüyordu. Onun da üzerinde gri hoş bir elbise vardı. O da işini bitirdikten sonra sıra üçüncü modele yani Eliza’ya gelmişti. Çok heyecanlıydı. Kızın morelini yükseltmek için ismi anons edilmeden önce kızın kulağına onu rahat ettirecek bir şeyler fısıldadım. ‘’ Oraya çık ve tüm hünerini göster tatlım. Hadi bakalım. Çok kolay olacak. ‘’ diyerek kızın yanağına küçük masum bir öpücük kondurdum ve elini sıkarken yüzümdeki gülümsemeyi asla bozmadım. Kız podyuma çıktığında üzerinde gri renkte, etekleri pembe çiçeklerden oluşan hoş bir elbise vardı. Topuklu ayakkabıları giyince boyu daha bir uzamıştı ve elbiseyi üzerinde çok güzel taşıyordu. Yüzündeki gülümseme hiç eksik olmamıştı ve çok tatlı görünüyordu. Aslında ona söylediğim söz kendime de geçerliydi ve daha rahat olmama neden olmuştu. Çünkü Eliza’nın işi bitmişti ve şimdi benim ismim anons edilmişti. İsmimi duyduğum da aniden avuçlarım terlemeye ve bacaklarım titremeye başlamıştı. Neler oluyordu? Çıkmadan önce gözlerim Eliza’yı aradı. Çünkü bana moral vermesini istiyordum. Arkama bakarak onu ararken bana gülümseyerek çıkmamı işaret etti ve bende ona aynı gülümsemeyle karşılık vererek derin nefes aldım ve omuzlarımı dik tutarak daha fazla gecikmek istemediğim için ilk adımımı attım.

Yürümeye başladığım da her tarafta fotoğraf makinelerinin flaş ışıkları patlıyordu ve gözümü alıyordu ama fazla umursamadım. Herkesin gözünün bende olduğunu hissedebiliyordum ama ben kafamı dik tutarak, yüzümde tatlı bir gülümseme ile podyumun sonuna kadar yürüdüm. Yürürken de bir elim belime dayalıydı. Son kısma geldiğim de yana doğru dönerek kısa süre öyle kaldım. Tatlı bir gülümseme ile göz kırptım ve tekrardan geri dönerek yürümeye başladım. Arkada çığlık seslerini duyabiliyordum. Ve bu moralimi daha da yükseklere çıkarıyordu. Hiçte korktuğum ve heyecanlandığım gibi değildi. Az önce ki halimi düşünerek yüzümdeki gülümsemeyi daha da arttırarak yürümeye devam ettim. Müziğin sesine ayak uydurarak yürümeye devam ederken kapıya geldiğimi görünce kafamı son kez arkaya doğru çevirdim ve tekrardan gülümseyerek neşeli bir şekilde göz kırptım ve içeriye girdim. O kadar harikaydı ki. İçeriye girdiğim de ilk işim Eliza’nın boynuna sarılmak oldu.

Konu: Geri: Denter's Defilesi Cuma Ağus. 27, 2010 5:36 pm

Tamam, sonunda buradayız. Arkamda sıraya dizilmiş altı kızla beraber Denter's defilesinin kulisinde. Heyecanlı mıyım, evet. Alışık olduğunuz şeyler bile siz de heyecan yaratabilir, bana güvenin. Bence defile harika olacak tam anlamıyla. Yeni tanıştığım ve sevdiğim London yeni bir tasarımcı olsa da bence çok fazla ilerleyecek. Unutmayın, bir zamanlar Coco Chanel de yeniydi. Kıyafetlerimiz harika ve arkada çalan müzik kendimi enerjik hissettiriyor. Gerçi elbisem bile neşeli bana göre bu yüzden şu an heyecanlı ve neşeliyim. Hatta o kadar mutluyum ki Clementine'ın burada olmasını bile umursamayacağım, bu mükemmel defileyi olay çıkararak mahvetmem yazık olur. Belki sonra. Şu an verdiğim bir karar üzerine defileden sonra London'ın mağazasına gidip bu kıyafetlerin hepsini alacağım çünkü ultra şirinler. Benim alışveriş hastası olduğumu hepiniz biliyorsunuz zaten, o yüzden bu konuyu daha fazla anlatmamın gereği yok.

Açılışı yapmak benim için büyük bir onur olacak. Çoğu kişinin finale önem verdiğini biliyorum ama benim için ikisi de aynı derecede önemli. Muhtemelen hazırlık ekibinden birisi bize moral vermek için bir espri patlatıyor ve çoğumuz gülüyoruz. Oldukça neşeli bir ortam olduğu için defilelere bayılıyorum. Sonunda zaman geliyor, kendi kendime "Tüm hünerini göster Roch." diye mırıldanıyorum. Adım anons ediliyor ve sakin olmaya çalışarak podyumda yürümeye başlıyorum. İlk olduğum için herkesin gözleri üzerimde ve tepkilerden anladığım kadarıyla bu ilk kıyafet oldukça beğenildi. Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle yürürken podyumun sonuna ulaşıyorum. Geri dönmeden önce elimi belime koarak yan dönüyorum ve boştaki elimle izleyenlere bir öpücük atıyorum. Arkamı dönerek yürümeye devam ederken patlayan flaşlar ve sesler kendimi müthiş hissediyor. Kendimi evimde gibi hissediyorum, ben show dünyasına aidim. Tekrar kulise girdiğimde mutlu bir şekilde gülümsüyorum ve "Tanrım, mükemmel bir histi!" diye bağırıyorum. Bu lafım karşısında herkes gülüşüyor. Heyecanlarının biraz daha azaldığını görmek güzel, bir aksilik çıkmazsa defile harika gidecek gibi. Şu halime bakın, sanki defilenin sahibi benim ve endişeleniyorum. İçeriye doğru baktığımda anlayışlı bir gülümseme takınmış London'ı görüyorum ve yanına koşa koşa gidip aceleyle cümlelerimi sıralıyorum. "Tebrikler London! Kıyafetler mükemmel, bence çok iyi bir tasarımcı olacaksın!" Heyecanlı konuşmam karşısında teşekkür ederek gülen London'ı orada bırakarak tekrar kıyafetlerin bulunduğu bölüme gidiyorum.

» Denter's Defilesi: Vazo