Umutsuz Vaka D.

"Harrison Street Club"

Ne mi gördüm? En yakın arkadaşım sandığım Nancy,sevgilim olacak o çocukla yiyişmekte.Ne mi yaptım? Onları umursamadan kapıdan dışarı çıktım tabii sinirle donanmış çehremi ve yanaklarımı yıkamakta olan gözyaşlarımı saymazsak.Çıkış kapısının ilerisine doğru hızla yürüdüm bana eşlik eden nefretim ve arkasından ağır ağır gelip tükenmekte olan sevgimle beraber..

Arabam evdeydi.Taksiye binmek ise hiç istemiyordum.Otobüse ise hayatta binmezdim -zaten hiç binmemiştim de.Otostop? Aklıma gelen bu uçuk fikirle irkildim gözyaşlarımı silip hızlıca kaldırdım ardından gelen yumruk hareketinden sonra yavaş ve kendimden emin olmayan bir şekilde parmağımı kaldırdım.Sanki baş parmağım bana engel olabilmek için sinyal verircesine titriyordu.Sanslımıydım ki ilk araba durmuştu umarım beni f*hişe sanmazlar diyerek arabanın kapısını açtım ve içeri girdim.Arabada üç kişi vardı.Arkada ki çocuk yanında ondan onca yaş büyük bir kadınla öpüşüyordu.Arabayı süren adını bilmediğim çocuk beni belimden yukarı bir kaç kere yavaş ve birşeyler istercesine bakan gözlerle sürdükten sonra zar zor birşeyler mırıldandı ama Metalica'nin solistinin o bangır bangır sesinden hiç birşey anlamamıştım müziği sonuna kadar kısıp tekrar etmesini söyledim "Hey sende arkadaki k*ltak gibi misin? Sanırım sadece senin fiyat tavandır." bu aksan ve kendini bilmez vurgu dolu cümlelerde neyin nesiydi? Boğazımı temizledim ve lafıma başladım gereğince kibar bir şekilde "Ben f*hişe değilim" çocuk şaşırmamıştı gülerek devam etti "O zaman bu arabada işin ne bana nasıl güveniyorsun? " Koskoca bir kahkaha istem dışı dudaklarımdan dışarı çıktı ve ardından cevabı ona hemen verdim "İnan tanıyıp güvendiklerim gibi olamazsın.Böylesi daha güzel " Çocuk sinsice gülümseyip elini bacağıma attı bu nezaket gereği yapılan bir hareket değildi.Benimle sevişmek istediğinin haberini veriyordu adeta.Kanıtı ise davetkar bir okşamayla vermişti.

Bakireliğimi sakladığım "o" kişi için değecekmiydi -hayır.En azından bu s*kse aç bir insanla birlikte olup Tanrı'dan sevap kazanacaktım.Nediyordum ben!
Ansızın beynime gelen günahkar bir düşünceyi yapmaya koyuldum,hemen yana doğru eğildim ve bana bakan aptal görünümlü çocuğun dudaklarına yapıştım.Çocuk şanslıydı.Kırmızıda durmuştu ve onu öpen benim gibi bir kız vardı.Kendimi onun kuru dudaklarından hızlıca çektim tam birşeyler söylemeye hazırlanırken ona taviz vermeyerek gülercesine ben mırıldandım "Sus ve sür." Çocuk artık bu s*rtüğü arabama nerden aldım edasıyla bana bakıp nereye diye sordu.Seksi bakışlar bir yanıttı ama o bunu anlamayacak kadar morondu."Her nereye gidiyorsanız oraya" çocuk rahatlamışa benziyordu direksiyonu sağa kırıp eski görünümlü bi bara gelmişlerdi.Hepsi arabadan inmişti.Düşünecek hiç birşeyim yoktu.Onların arkasına takıldım.İçerisi oldukça loştu ve daha önce hayatta ayak basmadığım yerlerdendi burası.İki çocukta kolumdan tutup masaya zorla oturturdular.İçki içer misin? evet tabiki içecektim evet yanıtını verdim barmene ve en ağır içkileri yanımda tanımadığım iki çocukla mideme indirdim.Midemde ki yanmayla boynumda bir öpücük hissettim ve bacaklarıma dokunan yabancı eller.Böyle olmamalıydı.Hızlıca ayağa kalktım çıkışa gidemezdim.Hemen bir bahane buldum ve tuvalete doğru yürüdüm "Ben tuvalete gidiyorum orada bekleyin hemen döneceğim! " Tuvalete girdiğim anda hemen çantamdan telefonu aldım.Jaslyn,Joseph.. kahrolsun neredeydi bu kız? Rehberimi kolaçan ettikten sonra sonunda bulmuştum.Mesaj yazacak halim yoktu aramaya koyuldum.Kapalı.Başka zaman kapatmazdı bu kız ya.Sesli mesaj bırakmalıyım düşüncesiyle onu aradım ve açmasını Tanrıya ve İsa'ya yalvardım.Sinyal sesinden sonra sesimdeki korkudan anlayıp yardımıma koşardı umarım.

"Jasmine,bulunduğum ortamdan beni kurtarmalısın.Eğer çıkarsam saldırıya uğrayacağıma adım gibi eminim.Telefonumun sinyallerinden nerede olduğuma bak adresi söyleyemeyecek kadar sarhoşum.Ve peşine kimseyi takma halletmemiz gereken sadece iki adam var,belkide bir tanede kadın.Seni seviyorum.. "

Rachel Dylan'a kızgınlıkla bakarken Justin Dylan'a sarkan adamlardan birine bir şeyler söyledi. Gürültü o kadar fazlaydı ki Rachel hiç bir şeye anlam vermeden onları seyretti. Bir kaç saniye sonra garsonun getirdiği çeketi Dylan'ın üstünde gördü. Rachel "Berbat görüntüsü biraz daha mükemmel berbatlığa doğru gidiyor." diye içinden geçirdi. Ardından Justin "Hey Rachel, şu arkadaşını al ve bir an önce çıkalım şurdan. " demesiyle Dylan'ın koluna yapıştı. Dylan ise hâlâ şarkıyı mırıldanıyor, elindeki şişeyi sımsıkı tutarak sallamaya devam ediyordu. Rachel Dylan'ı zar zor kapıya doğru sürüklüyordu fakat Dylan yaramaz çocuklar gibi yerinden kıpırdamıyordu. Rachel "Hey, Dylan yürümeyecek misin yoksa senin buraya ait olduğunu kabul mu ediyorsun?" diyerek kızgınlığını üzerinden atmaya çalışıyordu. Dylan ise hiç oralı olmadan "Onu istiyorum... La la la..." diye mırıldanıyordu. Rachel Dylan'a bir çimdik attı. Dylan birden irkildi bu sırada Rachel onu itmeye çalışıyordu. Daha sonra Justin'e baktı arkada kalmıştı fakat onları takip ediyordu.

Rachel içinden sayıp söverek Dylan'ı kapının önüne getirebilmişti, korumaların tuhaf bakışlarına mağruz kalan Rachel ne yapacağını bilmeyerek Justin'i beklerken Dylan'ın çantasının yanında olmadığını farketti. "Kim bilir nerede?" diye düşünerek içinden tekrar sövmeye başladı. Rachel, Justin yanlarına gelince "Dylan'ın çantasını bulabilir misin?" diye sordu. Justin bıkkın bir bakışla geriye döndü ve kalabalığın arasında kayboldu. Rachel Dylan'ın elindeki şişeyi güçlükle alıp yere koydu. Dylan biberonu elinden alınmış bir bebek gibi mızılamaya başladı fakat bu Rachel'in sinir katsayılarını daha çok artırırarak bu huzursuz ortamı gittikçe berbat ettiriyordu.

Rachel Justin'in geri dönmesini beklerken Dylan'ın arabasının nerede olduğunu bilmediği için kendi şöförünü çağırmaktan başka çağresi kalmadığını biliyordu. Rachel, Dylan'ı bir yere oturtup telefonunu çıkarttı ve şöförünü aradı. Tam telefona yanıt gelmişti ki Rachel'ın şarjından dolayı telefonu kapandı. "İşte bu harika oldu!" diye mırıldanan Rachel yine Justin'den yardım istemek zorunda kalması Rachel'a iki kat daha ağır gelmişti. Bir kaç dakika sonra Justin elinde paçavraya dönmüş çantayla geldi. Rachel yumuşak bir ses tonuyla "Teşekkür ederiz, şey.. Bizi eve arabayla bırakabilir misin?" diye sordu. Acaba Justin bu kadar çileye katlanabilecek miydi?

Herşey normale doğru giderken Dylan'ın gözleride yavaş yavaş kapanıyordu.Rachel yanında ona destek çıkıyor ve beraberce Justin'i bekliyorlardı.Dylan midesindeki kramplarla başa çıkarken aynı zamandada Rachel'ın sinir dolu bakışlarıyla uğraşıyordu."O şişeyi bana ver JR şansını zorlama istersen"Jasmine onu duymamazlıktan geliyordu.Gerçekten sinirlenmişti hemde sinir seviyesini en üstte çıkarmıştı Dylan.
Barda Justinin sesi yankılanmıştı "Hey Rachel, şu arkadaşını al ve bir an önce çıkalım şurdan. " Dylan gözlerini kısıp Justine baktı.Neydi bu arkadaşını al çıkalım burdan.Onun bir ismi vardı ve bu tarz konuşmalardan nefret ederdi.Sarhoş olmasa cevabı en ağır biçimde vermişti ama kendinde değildi.Gülerek Jasmine'nin onun koluna girişini izledi.Jasmine zar zor Dylan'ı kapıya kadar çekiştiriyor bir yandanda bakışlardan uzak kalmayı umuyordu.İçinden sövüyordu yada kim bilir bu günün daha doğrusu Dylan sayesinde içine edilmiş gününün bitmesini istiyordu sarı saçlarını yastığa serpikten sonra.
Sonunda dayanamadı ve sinirininde getirdiği bir tonla " Hey, Dylan yürümeyecek misin yoksa senin buraya ait olduğunu kabul mu ediyorsun?" Dylan sanki karşısında ona birşeyler söyleyen birinin olmadığını varsaymışcasına şarkısını söylemeye devam ediyordu. "Onu istiyorum... La la la..." Rachel dayanamayıp Dylan'a bir çimdik attı.Dylan yerinden fırlarcasına iki adım öne gitti Rachel ise aynı zamanda onu itmeye devam ediyordu.Rachel,Justin'e Dylan'ın çantasını bulmasını gerektiğini söylerken Dylan'ın gözleri hafiften yumuluyordu.Orada bıraksalar o muhteşem yatağını aramaksızın mışıl mışıl uyuyacaktı.Justin sonunda elinde paçavra halini almış çantayla döndü.Jasmine yumuşak ses tonuyla Justin'e "Teşekkür ederiz, şey.. Bizi eve arabayla bırakabilir misin?" dedi.O anda Dylan'ın kahkahası yankılandı ve şımarık ve birazda alkolün verdiği etkiyle Jasmine'nin poposuna vurup "Sen burda kal JR. Biz gi-di-yor-uz! Teşekkür etmem için daha erken " Justin ifadesiz bir suratla bu iki kıza nereden bulaştığını tanrıya sorup duruyordu özellikte alkol komasına girebilecek derecede sarhoş olan Dylan'a.

Puanlandı.