İlham için uygun mekan

Spencer'ın evi

Güneş kadife perdelerimin arasından geçip beni uyandıramadan saatimin alarmı çalmıştı bile. bu sabah ormale göre biraz erken kalkmak istemiştim. Yataktan kalkıp üzerimdeki pijamaları sıyırıp banyoya doğru uykulu adımlarla yürüdüm. Küveti soğuk suyla doldurup kokulu köpüklerden de yaptıktan sonra buz gibi suyun içine ihtiyatla, titreyerek ve sudan çıkmamak için beynimin her hücresini zorlayarak yavaşça küvete girdim. Soğuk su anında uykumu kaçırmıştı, suda biraz daha oyalanıp duşumu aldım ve banyodan çıkıp giyinmeye başladım. Bugün biraz resim çizmeyi planlıyordum aslında. Bu yüzden resim çizmek için en uygun yere, Central Park'a gitmeye karar verdim. Üzerime rahat edebileceğim bir kaç parça şey geçirdikten sonra aynanın karşısına geçip saçlarımı ensemde topuz yaptım.

Portatif resim tuvalimi, fırçalarımı ve boyamı bir çantaya koyduktan sonra telefonumu elime alıp kulaklığımı taktım. Kapıdan çıkıp aşağı, arabama indim. Çantamı arka koltuğa bıraktıktan sonra binip arabyı çalıştırdım. Telefonum da müzik açtım ve arabayı sürmeye başladım. Kulağımda bangır bangır çalan müziğin sözlerini mırıldanarak arabamı parkettiğimde, sabahın köründe gelmenin doğruluğunu bir kez daha anlayıp gülümsedim. Sabahın bu saatinde fazla insan olmazdı, dolayısıyla doğanın güzelliğini daha rahat resmedebilirdim. Çantamı alıp uygun bir ağaç gölgesine oturdum. Malzemelerimi çıkartıp çizmeye başlamak fazla vaktimi almamıştı. Her zaman ki gibi fırçanın tuval üzerinde dans ederken çıkardığı hışırtı beni rahatlatıyordu. Boyanın estetik bir biçimde sıçradığı tuval gerçekten güzel görünüyordu. Durup tuvalin beyaz yerlerine baktım ve düşünmeye başladım.

Beyaz saflığın, değişimin rengidir. Üzerine değen herrengi benimser ve varlığını belli etmez. Bir zamanlar hepimiz beyazdık değil mi? Ben beyazdım. Ama daha sonra ailemin beni başıboş bırakması, edindiğim arkadaşlar, çevremin hareketleri ile üzerime değen her engi özümsedim. Artık eski Spencer'dan eser yoktu. Kabul etmeliyim ki gerçekten bir s*rtük olmuştum. Bu gidişata dur deyip normale dönmek çok mu zordu? Hayır, ama yanımda birilerinin olması gerekliydi. Üstelik ne yalan söyleyeyim, ben bu yaşamı seviyordum.

Yeşil otların hışırdaması ile daldığım düşüncelerden sıyrılıp sesin geldiği tarafa baktım. Küçük kuşlar yiyecek arıyordu. Keşke öyle biraz daha kalabilselerdi. Aklımda kaldığı kadarını resmetmek için hemen tuvalime dönüp fırçamın boya ile dansına devam ettim.

"Aç aç sanat mı yapılırmış signora?" Bu tatlı italyan aksanlı ingilizceyi duyduğum anda fırçamı bırakıp gülümseyerek Romé'ye döndüm. her zaman ki gibi ışıl ışıl parlıyordu. Üzüldüğünü çok nadir görürdünüz, genellikle neşeli hallerinden etkilenir, bütün üzüntünüz yok oluverirdi. Onun yanında üzülmek imkânsızdı. Neşesini yanıda taşır, herkese dağıtırdı. Gülen gözleriyle kokusunu buradan bile alabildiğim nefis pizzayı bir bankın üzerine bıraktıktan sonra gelip bana sarıldı. Boya bulaşmış ellerimi üzerine değdirmemeye özen göstererek ben de onda sarıldım. Parfümü harika kokuyordu.

Geri çekilip kutunun yanına gitti ve kutuyu açtı. Kutu kapalıyken neredeyse pizzanın içindeymişim gibi gelen kokuyu hayal edin. Şimdi bir de kutudan çıktığındaki görüntüsü ve kokusu... Tanrım, italyanları seviyordum. Yemeklerine ise tapıyordum.

"Yarı otobur, yarı etobur pizzası. Biraz zor oldu, evet ama bir Folliero pizza konusunda hiç bir zaman başarısız olmaz" Pizzanın görünüşü oldukça komik olsa da kokusu burun deliklerimi doldurup ağzımı sulandırıyordu. Yarısı tamaen yeşilliklerle dolu, diğer yarısı ise etlerle. Lezzetini kokusunda hissedebiliyordum. Romé'nin elinde npizzayı kapıp bana ait olan kısmını bir çırpıda mideme indirmemek için oldukça uğraşmam gerekti. Bana uzatılan pizzadan bir dilim almak için yeşil elimi öne uzattım. Evet, yeşil elimi. resim çizdiğim için elime bulaşan boyaları şu anda temizlememin hiç bir yolu yoktu. Romée'ye bakıp ellerimi gösterdim, suratıma annelerinin makyaj malzemeleri ile oynarken yakalanmış çocuklar gibi suçlu bir mimik yerleştirdim ve " Bu ellerle yersem iyi olacağını sanmıyorum " dedim. İçimden sen yedirir misin diye sormak geçiyordu ama bunun fazla garip kaçacağını düşündüğüm için sustum. Bir yandan pizzaya ağzımın sularını akıtarak(!) bakıyor bir yandan da ellerimi temizleyebileceğim bir şeyler arıyordum. " Cidden bu pizzayı yapmayı nasıl başardın? Oldukça zor gibi görünüyor. "

Spoiler: