No.216 (Suit)

Oceane Sparcel & Jeremy M. Whitehouse

Ertesi akşam ile ilgili zihninde dolaşan rüyalarla uykuya dalan Jeremy, tanıştığı kadının rüyasına girmesine; sabah uyandığı an şaşıracaktı. Hayatında böyle şeyler yaşamaya alışık değildi. Uzun vadede hayatına kimse girememişti; bekli de bu değişiyordu? Bir düşündüğünde, bunun olmasının hala imkansız olabileceği kanısındaydı. Kendisini tanıyordu; bu o, olamazdı.

Öte yandan The New York Palace Hotel'de bıraktığı küçük bebek Oceane hala uyuyor mu diye tüm gece boyunca düşünmüştü. Dışarı çıktığı bir anda bebeğin uyanıp tüm oteli ayağa kaldırmasını kesinlikle ummamıştı. Otele geldiği vakit; bebeğin hala uyuyor olduğunu gördüğünde rahat bir soluk olarak yatağa kendini atmıştı ve yığıldığı gibi de uykuya dalmıştı.

**

Ertesi sabah gürültülü bir ağlama sesiyle uyandığı vakit; rüyalarına giren o seksi kadının düşünceleri bir anda kaybolmuştu. Rüyasında gördüğü kadınla çok ateşli bir gece geçirmekteydi; bu dün tanıştığı kadının kendisiydi. Elinden geldiğince düşünmemeye çalışmıştı; ama olmamıştı işte. Bu düşüncelerden sıyrılmasını sağlayan bu küçük bebek Oceane'e belki de gürültüsünden dolayı azarlamak değil teşekkür edebilirdi.

Hızlıca doğruldu ve yattığı çift kişilik geniş rahat yataktan adeta zorla kalktı. Kendi çift kişilik yatağının hemen yanındaki komindinden bir bardak su içerken, ardındaki bir çift kişilik yatak daha bulunduğunu sanki yeni fark etmişcesine Oceane'in bulunduğu noktaya baktı. Bu oda abartılacak derecede zengin birinin evine benziyordu. Evet, sanki bir oda değil kocaman bir ev gibiydi. İçerisinde geniş bir mutfağı, büyük bir banyosu ve her çeşit spor aletlerinin bulunduğu bir odanın bulunması bile şaşırılacak derecedeydi. Öte yandan yan yana çift kişilik iki yatağın olması durumu açıklıyordu. Fazlasıyla pahalı bir yerde; küçük Oceane ile beraber kalmışlardı.

Oceane'in annesi Paris'teydi ve bu küçük bebeğe bakmak kendi sorumluluğundaydı. Bu konuda şikayetçi değildi; çünkü Oceane çok uyumlu bir bebekti. Gördüğü birçok haylaz ve baş ağrısı yapan gürültülü çocukların aksine oldukça sakin ve tatlı bir kız çocuğuydu. Bunun böyle olması Jeremy için şu an geçerli değildi. Dün geceden aldığı viskinin etkisiyle sabahleyin yoğun bir baş ağrısıyla uyanmak Oceane'in sesini katlanılmaz yapmıştı. Büyük oranla yine yemek istiyordu; ya da tuvaleti falan gelmişti.

Komidinin üzerindeki gümüş renki bir telefonun avizesini kaldırıp 'iki' tuşuna bastı; ardından kısa bir 'bip' sesinden sonra, her bu otele geldiğinde konuşan bu kadının söylediklerini içinden tekrarlayarak dinledi.

"Lütfen, hizmetinizin bulunduğu kat numarasını giriniz."

Jeremy sabırsızca kat numarasını tuşladı ve hemen ardından avizeyi, robot kadının söylediklerini dinlemeden kapattı. Yüzünde perişan bir ifadeyle Oceane'a döndü ve zoraki bir gülümsemeyle ona doğru baktı.

Gurp!
Küçük Oce gözlerini açtığında bir otel odasındaydı.Kocaman yatağın içinde tek başına yatıyordu.Devenin sırtındaki pire gibiydi.Gurp!Karnı tekrar guruldamıştı.Yanı başındaki adama baktı.Horuldayarak uyuyordu.Fakat Oce'nin ihtiyaçlarını karşılaması gerekiyordu ve bunun tek çaresi ağlamaktı.Bu düşünce beyninden geçtiği anda dudakları otomatik olarak aşağıya sarktı.Gözleri buğulanmıştı.Dudaklarını araladığı zaman sanki onu bekliyormuş gibi boğazındaki çığlık balonu patladı.Artık bu lüks odanın duvarlarında Oce'nin acı ağlaması yankılanıyordu.Yan yatakta yatan adam hızlıca kalktı ve Oce'ye baktı.Oce'nin ihtiyaçları vardı.Kakasını yapmıştı ve poposunu pişiriyordu.Acıkmıştı ayrıca susamıştı.Adama bakıyordu fakat adam onu anlıyor gibi durmuyordu.Minnacık elleri yumruk haline gelmişti.Ayak parmakları kasılmıştı ve hareket edemiyordu.Tek istediği yataktan kalkmaktı ve poposundaki kakanın temizlenmesiydi.Tekrar acı bir çığlık attı ve adama umutsuzca baktı.

Çağırdığı servisin ne zaman geleceğini bilmiyordu ama buradaki bu küçük bebeğin eğer bezi dolmuşsa bildiği bir şey vardı. Asla o beze elini sürmezdi. Hatta gelecek olan oda servisinin ardından o yöne doğru bakmayı kesinlikle reddediyordu. Olabildiğince gürültüsüz bir 'günaydın' öpücüğüyle uyandırılacak herhangi bir kadın çevresinde bulunmuyordu. Bunun sebebini kendisine muhtemel olan bir cevapla bahanesini bulmuştu. Bebekle kaldığı bir otel odasında, edepsiz çocuğu oynayamazdı; sonra Michelle'e ne derdi?

Bebeğin bağırtıları gittikçe yükselirken yüzünü ekşiltti. Oda servisinin bir an önce gelmesi gerekiyordu; bu ses katlanılmazdı. Bunları düşünürken hemen ardından kapının çalmasıyla rahatlama nidası şeklinde bir 'oh' sesi çıkardı ve kapıya doğru koşar adımlarla yürüdü. Kapıyı açar açmaz, karşısında gördüğü kıvırcık uzun siyah saçlı, kahverengi gözlü, esmer tenli, bir kat görevlisini gördüğü an, bu sabahın en mutlu anını yaşadığına yemin edebilirdi. Elinde bebek bezi ve biberon olması, kat numarasına göre oluşan problemi daha söylemeden anladıklarını açıklıyordu. Bu otelin işte bu yanını çok seviyordu; müşterileriyle tam anlamıyla ilgileniyorlardı. Gerçi verilen paraların neticesinde bunu yapmaları çokta uçuk bir şey değildi.

Adam eline aldığı bezi çocuğunkiyle değiştirirken yüzünü otel odasının camından dışarıya doğru dikti. Manhattan'ın birkaç zengin insanını yan yana yürürken görebiliyordu. Üzerlerindeki o pahalı elbiseler ve arkalarına düşmüş olan hizmetkarları... Böyle insanlardan burada çok görmesi normaldi; hatta kendisinin bile öyle olduğunu bildiği için durumu hiç bir zaman olağan dışı algılamazdı.

Birkaç dakika sonra bebeğin ağlama sesi kesilmişti. Bu; gelen kat görevlisinin işini bitirdiğine dair işaret olabilirdi. Hızlıca arkasını döndü ve Oceane'a doğru baktı. Bebek gayet mutlu görünüyordu. Hatta şu an biberonundan aldığı besinlerin etkisiyle keyiflenmişti de sanki... En azından Jeremy'e öyle geliyordu. Kat görevlisine sırıtarak başını hafifçe eğdi. Kat görevlisi odadan çıkarken küçük Oceane'in yanına geldi ve bu sefer içten bir şekilde sırıttı.

"Bugün ne yapmak istiyorsun bakalım?" dedi heyecanlı ses tonunu zorla çıkardı. Başarılı olduğuna emindi. Bebeğin konuşamadığını biliyordu; ama en azından kendisini anlayabilirdi. Birkaç agu ile istediklerini yaptırmayı her zaman iyi bilen bir bebek olduğu kesindi.

Karşısında ona çaresizce bakan adama baktı.Gerçekten ne yapacağını bilemiyor gibiydi.Fakat Oce'ninde ihtiyaçları vardı bunların karşılanması gerekirdi. Ah bir dili olsada anlatabilse.En azından insanlara ağlayatak ihtiyaçlarını gidermesi gerektiğini anlatması(!) gerekmezdi.Bu yüzden insanları bebeklerden nefret ederlerdi.Ağladıkları için.Peki onlarında ihtiyaçları yok muydu?!

Karşısında duran koyu saçlı adamın stresten çatıklaşmış kaşları kapı çalınca rahatlar bir ifadeyle yukarıya doğru kaydı.Koşar adımlarla kapıyı açtı.Kapıyı açar açmaz, karşısında gördüğü kıvırcık uzun siyah saçlı, kahverengi gözlü, esmer tenli, bir kat görevlisi vardı.Kadın hemen içeri daldı ve Oce'nin önüne geçti.İlk başta bezini halletti ve Oce'nin ağlaması biraz durgunlaşmıştı.Artık popsu ne yanıyordu nede kaşınıyordu.Fakat karnı hala açtı.Kadın Oce'ye güldü ve elindeki biberonu çalkaladı.Oce'ye verirken Oce elini istekle uzattı ve kadının elşindeki biberonu hızla alıp istekle emmeye başladı.Artık ağlaması durmuştu ve çok daha rahattı.Koyu saçlı adam yanına geldi ve içten bir gülümsemeyle "Bugün ne yapmak istiyorsun bakalım?" dedi heyecanlı ses tonunu zorla çıkardı.Oce elineki biberonu yatağa attı ve adamın burnunu çekti.Mutlu olduğu zaman hep bunu yapardı.Ardından ilk ve tek dişini göstererek güldü.

Kat görevlisinin işini çabuk bir şekilde bitirişi bu sabahı yeterince sakin kılmaya yetmemişti; ama en azından artık Oceane ağlamıyordu. Sessizliğin verdiği huzur dolu dakikaların ardından aklına yine o striptiz barda gördüğü kadının gelmesi az önce rahatlığını tam anlamıyla bozmuştu. Her gün farklı bir kadınla birlikte olmaya alışmış olan Jeremy, nedense şimdi bunu istemediğini fark etti. Sadece o kadının tenini ve kokusunu arıyordu. Gül bahçelerinden daha yeni koparılmış bir kan rengi kırmızı gül gibiydi onun etkisi şu an kendisinde... Hiç böyle olduğunu hatırlamıyordu; ama sevişerek tanıştığı bir kadın için bunlar kesinlikle fazlaydı. Gönül eğlendirmenin boyutu sevgiye dönüşebilir miydi? İşte bunu gerçekten bilmiyordu.

Bunları düşünürken sorusunun karşılığında burnunun çekildiğini ve oldukça tatlı sırıtan bir bebeğin yüzüne baktığını fark etti. Farkında olmadan gerçekten gülümsedi. Oldukça sevimli bir bebekti Oceane; fakat şu an ne istediğini gerçekten anlamaya çalışmak kendisine göre bir şey değildi. Birçok şey isteyebilirdi; parkta çocuklarla oynamak ya da burnunu koparıp onun eline verip oynaması gibi... Bu düşüncelerle daha da çok sırıtırken, Oceane'in elinden tuttu ve avuç içini açtı. Parmaklarını yavaşça sürtürerek avuç içini gıdıklandırmaya çalıştı. Biraz çocuk güldürmenin bir zararı yoktu. Oceane'ı biraz daha eğlendirdikten sonra, dışarı çıkması gerekecekti. Bu bebeğe en pahalı bakıcıları şimdiden tutmuştu bile...

Oceane'ın gülücüklerini kendisine iade ettikten sonra gıdıklamayı kesti ve dolabına doğru ilerledi. Kapağını açarken adeta içi boş bir sandığı açarmışcasına sertçe kenara doğru itti. Üzerine giyebilecek gayet resmi gri bir takım elbise ve beyaz gömleğin üstüne hoş bir siyah kravat seçti. Kravatı boynuna otururken aynaya dahi bakmadan kapıya doğru yöneldi ve odadan dışarıya çıktı. Arkasından kapatırken, lobiye inip, yukarı bakıcının gitmesi talimatını vermek için sabırsızca hızlı hızlı yürüdü...