İçmek.

&


Bütün günün yorgunluğunu üzerimden atmak için her zaman yaptığım şeyi; alkol almayı düşünüyordum yine. Bunun için arabama atlayıp, Queens sokaklarında dolanmaya başladım. Camı açık olan arabamdan son ses açtığım şarkı, geçtiğim yolların haraketsizliğine pozitif enerji yayıyordu. İnsanlar bu duruma pek alışık olsa da arabanın içindeki kişinin kim olduğunu öğrenmek için bakıyordular. Bense açık camdan içeriye davet edilmeden gelen misafir olan rüzgârın kızıl saçlarımı okşayışıyla mest olurken, çalan şarkıya eşlik ediyordum küçük mırıltılarla. Her geceki yerim olan Pyramit Bar'a geldiğimde arabamın anahtarını görevliye uzattım ve çantam kolumda bu yerin bar kısmına doğru ilerledim. Tanıdık gördüğüm yüzlere selam vererek geldiğim bu yerde yakışıklı barmene gülümseyerek ilk açılışı viski ile yapmıştım. Üstünde iki üç tane kondurulmuş buz ile mideme indirmeye başladığım viski, yemek borumdan geçerken boğazımı yakıyordu adeta. İlginç tadına aldırmadan bir dikişte bitirdiğim bardağı barmene uzattım tekrardan. Kaçıncı dolduruşu olduğunu bilemesemde gözlerimin, karşımda duran genç yakışıklının suratını iyice görememesi, bayağı bir içtiğimi söylüyordu bana. Barmenin doldurduğu bardağı bir kez daha sinirden titreyen dudaklarıma götürdüm. Buz gibi içkiyle buluşan dudaklarım, bu sefer, soğuk temastan dolayı titriyordular. Bu bardağı da bir dikişte bitirdiğimde, yanımda yeni içmeye başlayan Shane'i gördüm. Bu çocuğun BBB üçüzlerinden Blessing ile çıktığını duymuştum. Constance Billard ve Saint Jude'lıları severdim. Çünkü bir zamanlar bende onlardan biriydim. Bir kaç sene önce. Şimdide onların gündemini yakından takip edenlerdendim. Oturduğum sandalyeden elimde viskimi alarak indim ve Shane'in yanındaki sandalyeye doğru küçük adımlar atmaya başlamıştım. Adımlarım küçüktüler çünkü her gecekinden biraz fazla içmiştim ve bu ince topuklu ayakkabılarla yürürken başımın dönmesine neden olabiliyordu. Elimde ki içkiyi tezgaha bıraktım ve bir bir ayağımdaki topukluları çıkardım. Ayakkabımı çıkarırken nedenini bilmeden attığım kahkahalar dikkat çekici nitelikteydi. Ama burası Queens'ti. Burada benim yaptığım gibi en ufak birşeylere bakarken vakit harcayacak insan yoktu. Topuklu ayakkabılarımın kayışının olduğu bölümden işaret parmağıma geçirdim. Diğer elime viskimi aldım ve genç yakışıklının yanındaki sandalyeye kuruldum.

"Hey, güzelim, seni burada beklemiyordum. Ah, hayır, burası senin mekânındı zaten. Ee neler yapıyorsun bakalım görüşmeyeli? Ama söylemeliyim son gördüğümden daha güzelsin. Belki de içkinin eseridir. Şarapları bilirsin."
Sözlerinin bir kısmını anlayabilmiştim sadece. Sanırım alkolün bu gibi yan etkileri vardı. Daha önce de bu kadar içmiştim ama hiç böyle sarhoş olmamıştım. Herhalde bugün dozunu biraz fazla kaçırmıştım. "Evet, evet." Çocuğun sözlerine karşı bunları demiş olmam bir aptallık olsa da ben bekarlarla ilgilenirdim. Başı bağlılarla değil ! Çantamdan sigara çıkardım. Tam yakacakken Shane'ede uzatmaya karar verdim. Onun da sigara içtiğini biliyordum. Zaten uzattığım sigaradan hiç çekinmeden almıştı. Belki içkiye ara verirsem biraz kendime gelebilirdim. Sigaranın dumanını içime çekerken soluk borumda buharını hissediyordum. Boğazımı gıdıklayan dumanı bir üfleyişte saldığımda her yer sigara dumanı oluyordu. Tekrar bir kahkaha atmıştım. Nedensiz kahkaha sayılarım azalıyordu azalmasına ama gittikçe daha bir itici geliyordular. Bana bile. Bu yüzden bir süre kahkaha atmamayı planlayarak yanımda hâlâ beni izlemekte olan Shane'e döndüm. Salakça bir gülümseme yapıştırdım suratıma. "Ee, Shane. Anlat bakalım Bless nasıl?" Gülümsemem suratıma yayılmıştı. Başka konuşacak birşey bulamadığım için sormuştum bu soruyu. Ve en önemlisi konuşma ihtiyacı duyduğum için sormuştum.