JC Stanner

- Ad & Soyad : James Chris Staner
- Kullanacağınız Ünlü : Gerard Butler
- Karakteristik özellikler : Sinirli , Alkolik ama sigara içmez vb.
- Aile özgeçmişi : Darqsoul Staner ile aynı.
- Öğrenci veya Yetişkin : Öğrenci

- Örnek Rol oyunu
Parıltısızlığın ortasındaki yıldızın
parlaması gibi karanlığın ortasında parlıyordu gözleri,içinde bulunduğu durumu
atlatmaya çalışıyordu. İçinde bulunduğu durumun çıkmazlığı onu sona
sürüklüyordu. Gözlerindeki umutsuzluğun var oluşun şartına bağlı olduğu anlaşılıyordu
yani “Ölüm”e karşıydı. Arkasından bırakacağı çocuğu ve karısı vardı,onlara bir
şey olmasından korkuyordu. Kendisine bir şey olması onu tedirgin etmezdi peki
ya o ölünce onları kim koruyacaktı. Gözlerindeki ışıltı yavaşça sönerek
karaltıya dönmeye başladı,içinde bulunduğu durumu çözmeye çalışırken kendini
umutsuzluğa itmek ona göre bir şey değildi ama yapacağı bir şey yoktu. Yatağın
başında oturmuş sevgilisi,büyük aşkının yanında son vakitlerini geçiriyordu.
Önünde duran viskiye uzanıp yavaşça kıvrımlı yerlerinden tuttu ve kurumuş
dudağını bununla ıslattı,boğazından geçmiyordu sanki son içkisiydi ama asla
ruhu onların yanında olacaktı,bundan emin olabilirlerdi. Onları ölümün eline
bırakıp gidemezdi,yavaşça yatağın kenarından kalktı,ayaklarını sürüyerek
yavaşça yürümeye başladı ve gözlerindeki ışıltısızlığın karaltılı ortamdan
çıkmasını istiyordu,kendisini rahatlatmak son zamanlarını onlarla yaşayıp mutlu
olmak,onları mutlu edemese bile onların gülüşünü görmek istiyordu. Ölümün
fısıltısı kulağındaydı,gözlerinde hep o anın tekrarı,slow montion gibi gözünün
önünden geçip gidiyordu,yavaşça kapıyı araladı ve dışarı çıktı,loş koridordaki
koku onun burnunu rahatsız etmişti,yavaşça oğlunun odasına gitti.Kapısını
araladı Ve yatağının üstüne uzandığını gördü.Gözleri onu bütün sevimlilik
hatlarıyla hatırlayacaktı yüzündeki mutluluk resmini,onun uyanmaması
sağlamalıydı,bunun için çabalıyordu.Gözleri onun üstündeydi ve elini yavaşça
onun üzerinde gezdirdi.bundan rahatsız olmuş gibiydi. Gözleri onun saçlarına takıldı,kısa
ama dağınık şaçlar,gözlerindeki okunaklık Ve mutlu tavır,gülümseyişi aklından
çıkmıyordu,Yanından yavaşça kalktı,kendine fazla eziyet etmek istemiyordu,bu
yüzden fazladan onların yanında kalıp görüntülerini daha fazla görüp,daha fazla
üzülmek istemiyordu.Gözlerindeki ışıltısızlık,birazcık daha büyüyerek karanlığa
döndü. Yavaşça ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü,gideceği yeri iyi
biliyordu,yazgısına karşı gelmemeliydi.Ölecekse arkadaşları,ailesi,tarafı için
ölürdü ve bunu her zaman yapmaya hazırdı. Gözlerini yumarak asanını oynattı ve
‘Pop’ ortadan bir anda yok oldu. Gözlerini açtığında bir barın girişinde
olduğunu gördü ve içeri girmek için kapıyı yavaşça ileri doğru sürükledi,evet
doğru yerdeydi kendisini gördüğü yerde,ölümünün fermanının yazıldığı ilk
yerde,buradan çıktıktan sonra ölecekti ve bundan asla memnun değildi. Oğlunu bu
genç yaşta babasız bırakmak ona biraz saçmaca geliyordu ama yazgı buydu,karşı
çıkan daha kötü yapıyordu,gözleri boş bir yer aradı,göz bebeklerindeki ışık
onun en azından ailesi için öldüğünü hatırladığında ışıldamıştı. Gözleri boş
bir yer bulmuştu kenarlarda bir yerdi ve pek fazla uğrak bir yer değildi,oraya
doğru yavaşça yürüdü ve oturdu.Gözlerini kapadı ve içinde bulunduğu karanlığı
düşünmeye başladı, gözlerini aydınlık bir barın bir köşesinde açtı,gözlerini
etrafta gezdirmeye başladı,içerisinde bulunduğu durumu çözemiyordu,biraz sonra
bu kapıdan çıkacak ve ölüm yiyenlerin saldırısına kurban gidecekti,kaderin
gidişini değiştirmek imkansızdı belkide bunu yaptığında oğlu,eşi ölecekti.
Ellerini kupa haline getirdi ve başını yasladı,gözlerini yumarak duygularının
arasında gezintiye çıktı. Karanlık bir sokak ayyaş!Evet ileride görebiliyordu
elinde asasıyla ona bakıyordu üstünde eskimiş birkaç giysi yüzündeki
takıntısız,pürüzsüz ifade. Gözlerindeki karanlık ve çöküş,bir ışık ileriden
süzülerek geliyor,adama doğru Jonsan yavaşça adama doğru koşuyor ve büyünün
önüne kendini atıyor,gözlerini hışımla açarak bağırdı"Hayırrr!!"herkesin gözlerinin
onun üstünde olduğunu gördü ve korku dolu ifadeyle içerisini süzdü,yüzündeki
gergin çizgilerle yavaşça kaderine teslim olmak için ilk adımı attı,sevimsiz
ama gururlu bir ölümdü.Gözlerini yavaşça devirdi kapıyı aralayarak dışarı
ayaklarını sürüyerek çıktı. Gözlerini cübbeli adamlara çevirdi onlara döndü
seslerinde haykırışı duydu,yeşil ışık,ona doğru süzülüyordu,gözlerindeki
kıpırtısız görüntü onlara bakıyordu,ölümlüydü ama en azında kaderini
değiştirmemiş asilce ölmüştü,yeşil ışığın onu teptirdiğini anladı,ondan artık
sadece geriye bir et,yağ ve kas yığını kalmıştı...

James Chris Staner,Gerard Butler adlı modeli kullanıyor ve St.Jude üçüncü sınıf öğrencisi.

Kaydınız işleniyor.