Günaydın Öpücüğü

Gözleri yavaş yavaş aralanırken üşümeye başladığını fark etmişti Jeremy. Dün olanların sadece bir rüyadan ibaret olmasını dileyerek gözünü sıkıca yumdu ve tekrardan açtı. Dün akşamki otel odasındaydı işte... Demek olanlar sadece Loretta hakkında kurduğu sapıkça hayallerden ibaret değildi. Öte yandan bunu destekleyecek olan bir sıcaklığa şu an sarılmakta olduğunu ve saçlarının gözüne girdiğini de daha yeni fark ediyordu. Bu şekilde nasıl yatmış olduğunu bilmiyordu. Bilinç altı geceleyin onları bu pozisyona sokmuştu anlaşılan. Jeremy'nin son hatırladığı o kanlı sekslerinden sonra Loretta'nın başını göğsüne koymuş olmasıydı. Aslında bunun altında bir çok anlam saklıydı; ama daha fazla kurcalamak istemiyordu. Olan olmuştu işte...

Kollarını yavaşça Loretta'dan ayırırken uyanmaması için gayret etti. Kalkıp bu çırılçıplak bedenine kıyafet geçirmeliydi bir an önce. Geceden kalma bir alkol kokusu resmen tenine sinmişti. Önce banyo yapması gerekiyordu; yeni kıyafetlerini giymesi ise pek mümkün değildi. Herhangi bir kıyafet gelmemişti çünkü Williamsburg oteline... Üstündekilerin üzerine sinmiş olan alkol kokusu ne kadar banyo yaparsa yapsın geçmeyecekti; öte yandan yapmak istediğine de tam anlamıyla emin değildi. Ayağı kalkarken son bir kez Loretta'nın yüzüne baktı ve ağır adımlarla, etrafa saçılmış olan kıyafetlerini toplamaya başladı. Hepsini ağır ağır üzerine geçirirken uyanmaması için büyük gayret gösteriyordu. Yavaşça çekip gideceğinden değildi; aksine gitmeyecekti ama onu gittiğine dair inandırmak ve bunun neticesinde oluşan sonucu görmek istiyordu. Birkaç salak Amerikan filminde olduğu gibi kız delirecek ve bütün gün ağlayacak mıydı? Buna hiç bir zaman inanmamıştı ve muziplik olsun diye denemek de istiyordu. Öte yandan yemek yemeleri için aşağıya inmesi ve otel görevlilerinden birisinin cebine birkaç papel sıkıştırarak kahvaltıyı yukarıda yemek istediklerini söylemesi gerekiyordu. Ah, evet böyle yapacaktı.

Düşünceleriyle beraber otel odasının kapısına ağır adımlarla ilerlemeye başladı. Üzerinde dün akşamkinin yorgunluğuyla düştü düşecek bir sallantıyla yürüyordu. Pasaklı görüntüsünün altındaki seksi erkek imajıyla dolaşmayı her zaman severdi. Kendisine seksi bir hava kattığını düşünmüştü her zaman. Bu görünümüne hayran kalan yığınla kız kendisi için önemsiz olmuştu. Peki ya Loretta? Onun önemli oluşundaki tek sebep güzelliğimiydi yani? Aslında bunun tam anlamıyla öyle olduğunu düşünüyordu. Birçok seksi kızla birlikte olmuş ve adlarını dahi öğrenmeden onlardan uzaklaşmıştı. Hayallerini süsleyen tek şey Loretta'nın mükemmel fiziği ve güzelliği olabilirdi. Bunun yanında hoşlanmaya başlamasının da kabul edilmesi gereken bir gerçek olduğunu biliyordu. Düşüncelerinin anlamsızlığıyla otel kapısını sonunda açtı. Açarken olabildiğince sessiz olması Loretta'nın uyanmasına olanak tanımayacaktı; ama o gelene kadar zaten uyanmış olacağı kesindi. Odadan çıkarken şimdiden kıkırdamaya başlamıştı bile... Loretta onu yanında göremeyince sinirden köpürecekti. Ağlaması bir nebze olanaklıydı ama bunun olabilirliğini pek sanmıyordu. Hayatına onu otel odasında işini bitirdikten sonra terk ettiği için ağlamış olan bir kız girmemişti hiç... Kapıyı ardından kapatırken olabildiğince sessiz bir şekilde aşağıya inmeye başladı...

Jeremy'nin sesi ve söyledikleri Loretta'ya masal gibi gelmişti. Zaten kanında ki aşırı dozda uyuşturucu yüzünden, uyumak istemese bile çok fazla direnemezdi. Çünkü bilinci kendi kontrolünde değildi. Beyni ne yapmaya karar verirse, bedeni karşı çıkmaksızın bu karara uyuyordu. Jeremy'nin az önce söylediği o iç rahatlatıcı ve samimi sözler, defalarca beyninde yankılandı. Burada onunla kalmayı istemişti ve bunu yaparken oldukça korkuyordu. Çünkü bu sorusuna alacağı cevap Loretta'nın Jeremy için anlamını ortaya koyacaktı. Vücudu daha fazla direnemedi. Aklındaki tüm soru işaretleri silinmişti ve Jeremy'nin kaslı göğsüne sarılarak az önce aldığı büyük zevkle uykuya dalmıştı. Yarın sabah yeni bir güne, sevdiği adamın kollarında uyanmayı her şeyden çok istiyordu.

Sanki birileri başının dibinde davullara vuruyormuş gibi hisseti. Başına giren bu büyük ve acı verici sancının tek sebebi bu olabilirdi. Zorlanarak, bir birine yapışmış göz kapaklarını ayırdı. Uyumadan önce hissettiği o sıcaklık şimdi yok olmuştu sanki. Bu boşlukta kalma hissi karnına hiç geçmeyeceğini düşündüğü bir sancı saplanmasına sebep oldu. Gözlerini kapattı ve sakin olmaya çalışarak eliyle yatağı yokladı. Kimse yoktu. Öyleyse bütün bunlar bir rüya olmalıydı. Şuanda, evinde ve kendi yatağındaydı. Yeniden gözlerini açtı ve doğruldu. Ne bunlar bir rüyaydı, ne de Jeremy onun yanındaydı. Hala bir umutla, çarşafa sarındı ve banyoya doğru gitmeye başladı. Banyonun yarı aralık kapısını ittirdi. Banyonun bomboş olduğunu gördüğü anda kalbinin atışlarının hızlandığını fark etti. Baş ağrısı şimdi onu daha da rahatsız etmeye başlamıştı. Son gücüyle kendisini, mükemmel bir gece geçirdiği yatağa attı. İçinden haykırmak geçse de, sanki sesini kaybetmişti. Gözlerinin dolduğunu hissetti. Elinin tersiyle göz yaşlarını sildi.

"Lanet olası herif!"

Sonunda bağırabilmişti, bu içine biraz olsun rahatlık getirse de, pek de bir yararı olmamıştı. Kafasını ellerinin arasına aldığında, dün Jeremy'nin su içtiği bardağı gördü. Bir an bile tereddüt etmeden eline aldı ve tüm gücüyle kapıya doğru fırlattı.

Loretta'ya yapmak istediği şaka aslında sınırlarını biraz zorluyordu. Resmen kızın üzülmesine yol açacaktı işte... Aslında bundan çok emin bile değildi. Daha önce de düşündüğü üzre, o yatak odasında soğuk çarşafla bıraktığı kızlar hiç ağlamamıştı; neden Loretta'yı ağlamış bir vaziyette görebilsin ki? Aslında bunun sebebini az çok tahmin etmesi gerektiğini düşündü. O kızlar Jeremy'i sadece seksi oldukları için arzuluyorlardı. Cinsel organlarıyla birlikte Jeremy'i istiyorlardı resmen; oysaki Loretta ondan hoşlanıyordu. En azından bunu hissetmiş olması gerektiğini fark etti. Bu saçmalığı yaptığı için pişman olmaya başlamıştı kahvaltı tepsisini kendisi götürmeye karar verdi. Bu ani değişikliğin sebebinin tam anlamıyla neden olduğunun farkında değildi; tek bildiği içinde kötü bir his oluştuğuydu. Belki de yukarı kattaki o muhteşem suitlerindeki kızın şu anda deliriyor olması ihtimali gözler önüne gelmişti...

Düşünceleriyle beraber kahvaltı tepsisini hazırlayan adamın yanına -rezarvasyon tezgahının karşısında bulunan yemek odasının giriş salonunun önündeki adam- gitti. Tepsiyle tam yukarı çıkmak üzre asansöre doğru ilerliyordu. Jeremy onu durdurdu tepsiyi elinden alırken samimi bir edayla gülümseyerek başını salladı. Adam bu duruma oldukça şaşırmış bir halde yerine doğru dönerken Jeremy az önce yaptığı şeyi bir daha asla yapmayacağını fark etti. Açıkcası bunu yapmış olmasından dolayı utanıyordu bile... Kendinden oldukça alt sınıf birinin işini yüklenmişti resmen. Tüm bunları gecesini süsleyen ve ek olarak şoka girmesine yol açan bu kız yüzünden mi yapıyordu yani? Jeremy kafayı oynattığını düşünerek odasının bulunduğu katın düğmesine bastı. Asansör yukarıya doğru çıkarken ilk defa elindeki tepside olanlara bakmıştı. İçinde iki tane yumurta, iki kase top şeklinde çikolatalı mısır gevreği ve daha yeni çıkmış sıcacık bir kaşarlı omlet duruyordu. Oldukça lezzetli görünüyordu ve sadece Loretta değil; kendisi de bu yemeği yiyebileceği için yüzünde belli belirsiz bir sırıtış oluştu.

Asansör durduğu an kapı yavaşça açılmaya başladı. Bu Jeremy'nin sinirini bozuyordu işte. Neden bu kadar yavaş olmak zorundaydı ki? Loretta'nın uyanmış olma ihtimali oldukça fazlaydı ve bu durumda delirmek üzere olması olağan bir durumdu. Olabildiğince hızlı onun yanına yetişmeli ve eğer ağlıyorsa göz yaşlarını silmeliydi. İlk amacının bu olacağını gördüğünde yeniden bir 'eski Jeremy' saplantısına girdi; ama kısa süre sonra kurtuldu. Kapıyı açarken tüm düşüncelerden kendisini arındırdığı için oldukça memnundu. Derin bir iç çekişle, kalbi küt küt atarak kapıyı açtı ve içeriye adımını attı. Adımını atmasıyla göğsüne oldukça ağır bir şeyin çarpması bir oldu. Canı o kadar çok yandı ki, üzerinde nefis yemekler bulunan tepsiyi yere düşürdü. Acı içinde inleyerek göğsünü tuttu ve gözlerini yumarak adeta yere yığıldı. Bu acı gerçekten katlanılmaz bir acıya dönüşmeye başlıyordu...

Kafası, kalbi karma karışıktı. Dün bekaretini bozduğu için kendisini suçlu hisseden çocuk, şimdi onu beş para etmez bir sürtük gibi adını bile bilmediği bu otelde tek başına bırakmıştı. Bir anda ona karşı bir nefret oluşmuştu içerisinde ama ne yazık ki bunun geçici olacağını biliyordu. Çünkü Jeremy'e karşı hissettikleri, bu kadarla son bulacak kadar hafif değildi. Kalbinde inanılmaz derecede bir sancı vardı. Hem bir hiç uğruna bekaretini kaybetmişti hem de hayatında ilk kez bu kadar hoşlandığı çocuğu bir daha göremeyecekti. Loretta'nın fırlattığı bardak hızla kapıya doğru giderken, hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. O bardağın kapıya çarpıp, parçalara ayrılarak odaya saçılacağını düşünüyordu, ta ki kapının açıldığını ve Jeremy'nin elinde tepsiyle içeri girdiğini görene kadar. Önce hayal gördüğünü sandı ama yine de ufak bir çığlık atarak Jeremy'e çekilmesi gerektiğini söyleyecekti ki - bardak çoktan Jeremy'e çarpmıştı. Özenle hazırlanmış olan ve odaya mis gibi kokular yayan tepsi olduğu gibi yere düşmüştü. Bu odada müthiş bir ses yoğunluğunun oluşmasına sebep olmuştu.

İşte şimdi kendisini çok daha kötü hissediyordu. Aslında Jeremy onu bırakmamıştı. Bu konuda kendisini iyi hissetmesi gerekirdi. Yine de bunun ne anlamı vardı ki? Az önce kocaman, cam bir su bardağını Jeremy'nin göğsüne fırlatmıştı. Kendisini asla affetmeyecekti ama Jeremy'nin affetmesini umuyordu. Panikle ayağa kalktı. Üzerini henüz giyinmemişti. Hala sarılı olduğu çarşafın düşmemesi için tuttu ve koşar adımlarla acıyla göğsünü tutmuş Jeremy'nin yanına gitti. Ona zarar verme korkusuyla dokunmaya bile korkar olmuştu şimdi. Daha demin ağladığı için yanağında süzülen göz yaşları hala duruyordu. Panik olduğunu belli eden bir ses tonuyla konuşmaya başladı;

"İyi misin?! Tanrı aşkına! Neredeydin? Ben - ben, sandım ki" - nefes aldı - "Gittin sandım..." perişan olmuş gibi bir hali vardı. Tek elini Jeremy'nin, göğsünü tuttuğu elinin üzerine koydu "Çok özür dilerim"

Aklından ilk defa büyük bir sürpriz geçirmişti. Daha önce herhangi bir kızın odasına kahvaltı tepsisiyle beraber girmemişti. Aslında biraz erkekliğinden de şüphe etmeye başladığını fark etmişti. Biseksüel erkeklerden farksız bir hareketti bu ona göre her zaman. Herhangi birine asla bu görüntüden bahsetmeyeceğine söz verdi kendi kendisine. Açıkcası şu an bu pekte umrunda sayılmayacak derecede canı acıyordu. Loretta'nın sinirle attığı bardağın göğsünde yaptığı acı gerçekten can yakıcıydı. Ağır bir bardak olduğu var sayılırsa kafasında parçalanmadığına şükredebilirdi. Hastaneye tek kişilik pahalı bir biletle yatmış olabilirdi. Belki ölseydi şerefsiz babasından kurtulmuş olurdu ve tabi babası da annesinden sonra oğlunu kaybettiğine gerçekten çok sevinirdi. Herhalde birka. kız daha atardı o büyük Whitehouse oteline...

"İyi misin?! Tanrı aşkına! Neredeydin? Ben - ben, sandım ki" - nefes aldı - "Gittin sandım..." perişan olmuş gibi bir hali vardı. Tek elini Jeremy'nin, göğsünü tuttuğu elinin üzerine koydu "Çok özür dilerim"

Bunu söylemesi aslında pek bir şeyi değiştirmiyordu. Olan olmuştu ve onu suçlayamazdı. Ne de olsa bu salakça düşünceyi aklına getirdiği için tüm bunlardan kendisi sorumluydu. Loretta'nın bardağı göğsüne fırlatmış olması çok büyük bir şanstı; eğer kafasına fırlatmış olsaydı bile haklı sayılırdı. Yine de onu pişman bir halde bu konumda bırakmak istemiyordu. Olayların ardındaki tek suçlunun kendisi olduğunu biliyordu. Aslında doğrulabilseydi bunu ona kendisi söyleyebilecekti ama vücudunda hissettiği acı fazlasıya yoğundu. Kanamadığını hissedebiliyordu; bardağın sağlam olması kırılmamasını da sağlamıştı. Pahalı bir otelin hayatını kurtarmış olacağı gerçeğini fark ederek harcadığı paraya şükretti. Göğsü ölümcül bir darbeyle çizilmese bile, birkaç saat sonra olabildiğince moraracaktı.

Doğrulabilecek gücü bulduğunu fark etti. Yavaşça oturur pozisyona geçerken az önce açık olan kapıyı ayağıyla adeta çarparcasına kapattı. Ayağı kalkmak için yeltelendi ve dolayısıyla otomatik olarak Loretta'nın eli, yana doğru kaydı. Kendi elini de bardağın çarptığı yerden çekerken tam anlamıyla doğrulabildiği için biraz mutlu oldu. Aslında nefes nefese kalmış olması bile büyül şanstı; akciğerinin yırtılmasıyla yol açacak bir darbede ölümcül bir tehlikeyi bile atlatmanın oldukça zor olacağını fark etti. Tam adım atıp Loretta'nın yanına yaklaşacaktı ki; ayağının onun üstüne kapattığı çarşafa takıldığını fark etti. Çarşaf ayağının bastığı yere doğru açılırken Loretta'nın çırılçıplak bedeniyle karşılaştı. Bugün terslikler tam anlamıyla onları buluyordu; bunu söylemek mantıklı kaçardı. Hemen arkasını döndü ve az önce söylediklerine cevap verdi.

"Senin suçun değil Loretta, bu tamamen benim suçum. Böyle salak bir şaka yapmamam gerekiyordu... Az önce üstünün açılmasından dolayı da ben sorumluyum sanırım. Bu aralar birçok şeyden sorumlu oluyorum. Bekaretini kaybetmiş olman da mesela..." diyerek cümlesini tek düze bir sesle sonlandırdı ve Loretta'dan gelecek olan bir direktifle önüne dönmek için beklemeye başladı. Kapıya bakarken saniyelerin hızlı geçmesini umuyordu...

Loretta yaptığı salaklığın etkisinden hala çıkamıyordu. Kendisini ciddi anlamda berbat hissediyordu. Zaten kabarık olan saçları, çok daha fazla kabarmıştı. Üstünü bile giyinecek vakti bulamamıştı. Tabi ya. O sıralar Jeremy'nin onu bırakıp gittiğini düşündüğü için mahvolmakla meşguldü. Şimdi bunları düşünmenin sırası değildi, çünkü az önce hoşlandığı çocuğun neredeyse ölmesini sağlıyordu. Ya o bardak kafasına gelseydi? Ya kırılıp bir taraflarını kesseydi? İşte o zaman Loretta asla kendisine gelemezdi. İlk gerçek sevgilisini az daha öldürüyordu! Bunları düşündükçe kendisine iki kat daha fazla kızmaya başlıyordu. Jeremy'nin iyi olup olmadığı şuanda en çok merak ettiği şeydi. Hala ayakta olduğu için tanrıya şükrediyordu. Loretta'nın hiç beklemediği bir anda kapıyı serçe çarpmasıyla, olduğu yerden bir kaç santim yukarıya fırladı. Sinirlenmesini anlayabiliyordu ama Jeremy'den gelen her sert tepki Loretta'yı sadece daha kötü hissetiriyordu.

Nihayet doğrulmaya başladığında, Loretta iyi olduğunu anladı ve derin bir nefes aldı. Tam anlamıyla doğrulduğunda Loretta elinin boşta kaldığını fark etti. Bu hissi çok iyi biliyordu. Zira beş dakika öncesine kadar aynı ruh hali içerisindeydi. Jeremy, Loretta'nın yanına gelmek için ufak bir hamle de bulunmuştu ki, kollarının arasından çarşafın çekildiğini ve çırıl çıplak kaldığını hissetti. Anında gözlerini yumdu ve sıkmaya başladı. Elbette dün Jeremy'le geçirdikleri o gece de bir çok kez Loretta'yı çıplak görmüştü ama kanında uyuşturucunun izleri varken bu çok daha kolay oluyordu. Jeremy'nin arkasına dönmesiyle Loretta yerdeki çarşı alıp üzerine sarmaya başladı. O sırada Jeremy'i dinliyordu.

"Senin suçun değil Loretta, bu tamamen benim suçum. Böyle salak bir şaka yapmamam gerekiyordu... Az önce üstünün açılmasından dolayı da ben sorumluyum sanırım. Bu aralar birçok şeyden sorumlu oluyorum. Bekaretini kaybetmiş olman da mesela..." diyerek cümlesini tek düze bir sesle sonlandırdı Jeremy.

Çarşafa tam anlamıyla sarıldığında kırgın bir ses tonuyla "Dönebilirsin..." demişti.

İşin bu yönüne baktığında, Loretta Jeremy'nin pişman olduğunu rahatlıkla görebiliyordu. Oysa Loretta bir an bile, hatta Jeremy'nin onu terk ettiğini sandığında bile pişman olmamıştı. İşte bu gerçekten onu incitmişti.

"Öyle salak bir tepki vermemeliydim." diyerek Jeremy'i rahatlatmaya çalıştı. Hemen ardından konuşmaya devam etti. "Aslında hepsi bir kazaydı. Canının yanması da, üzerimin açılması da... Hatta... Sana göre benimle birlikte olmak da bir kazaydı... Ama benim için değil... Ben, neden bilmiyorum. Ama... İlk kez seninle birlikte olmak istemiştim..." kelimeler adeta boğazında düğümleniyordu.

Üzerine yediği bardağın etkisiyle çektiği acı yavaş yavaş kayboluyordu. Bundan kurtulmaya başladığı için sevinmeli miydi, üzülmeli miydi bilmiyordu; fakat arkasını döndüğü sırada üzerindeki gömleği sıyırdığı vakit gördüğü şey karşısında hafif bir şok nidası koydu. O kadar morarmıştı ki, sanki tüm eti dışına çıkmış bir vaziyetteydi. Bunu Loretta'nın görmesini istemiyordu; sadece onu fazlasıyla üzerdi. Bu kadar duyarlı olduğunu hatırlamıyordu ama üzerindeki gömleği yine iyice iliklemeyi ihmal etmedi. Söylediği şeyler konusunda birçok şeyden pişman olması onu hiç iyi bir pozisyonda kılmıyordu bir de zaten... Hayatında pişman olduğu bir an olmadığını hatırlayınca başına bir çok şey açtığını fark etti. Babasına benzeyen bir aşağılık olmak istemediği kesindi; ama aynı zamanda düşüncesiz biri olmakta istemiyordu. Yani bu düşüncesizliğini sadece Loretta'nın tatmamasını istiyordu; bunun dışındaki kızlara bir hayvandan öte davrandığından dolayı, onları düşünmemek en doğru seçim olabilirdi.

"Dönebilirsin..." diye kırgın bir ses tonu işitti.

Bu ses tonu kalbinde uçmakta olan kelebeğin duvara toslayıp yere yapışmasına benzer bir his yapmıştı. Loretta'nın kırılmasına neden bu kadar üzüldüğünü bilemiyordu. Arkasına bir an önce dönüp ona sarılarak onu avutmak istediğini fark etti. Bu hisler kontrolsüzce nereden çıkıyordu bilmiyordu. Beyninden çıkmadığı kesindi; onları kontrol etmeyi her zaman tam anlamıyla başarabilmişti. Daha önce hiç bir kıza karşı bir şeyler hissetmediği ve dolayısıyla acımasız olan bu kalbinin şimdi süt kuzusu kesilmesi ilginçti. Bundan memnun olup olmadığını hala kestiremiyordu. Gereksiz sorulardan da bıkmıştı zaten... Hayatını ne olursa olsun yaşamaya devam edecekti. St.Jude bölümünün en popülerlerinden biriydi. Çocukluk arkadaşı Alex kadar önde olmayı zaten pek sevmezdi; ama bildiği bir şey varsa, onun kadar çok kız götürdüğü kesindi. Aslında bir önceki akşamdan sonra herhangi bir kız atıp atmama konusndaki kararının değiştiğinin de farkına vardı. Bunu istemiyordu... Erkekliğinin ölmesinden korkar bir edayla, arkasına döndü ve gülümser bir tavırla Loretta'ya baktı. Az önce kendisine karşı kırılgan bir ses tonu kullandığını neredeyse unutmuştu. Şefkatli bir ses tonuyla konuşmak için ağzını açacakken, Loretta'nın konuşmaya başladığını fark etti.

"Öyle salak bir tepki vermemeliydim." diyerek Jeremy'i rahatlatmaya çalıştı. Hemen ardından konuşmaya devam etti. "Aslında hepsi bir kazaydı. Canının yanması da, üzerimin açılması da... Hatta... Sana göre benimle birlikte olmak da bir kazaydı... Ama benim için değil... Ben, neden bilmiyorum. Ama... İlk kez seninle birlikte olmak istemiştim..." dedi Loretta.

Jeremy, Loretta'nın söylediklerinin boğazına düğümlendiğini hissetmişti. Bu şekilde kendisine duygusal yaklaşan bir kız olduğunu hatırlamıyordu. Hepsi sabahlara kadar onun sevişir ve hoşuna gidecek bir kaç seksi söz söylerlerdi. Loretta bu değildi; ondan ciddi anlamda hoşlanıyordu. Aslında kendisinin de ondan hoşlandığını fark etmişti. Ne olursa olsun Jeremy asla bu şekilde dökülmezdi. O içine kapanık bir kutu gibi kalın bir kilide vurulmuştu adeta. Şu anda hiç bir güç ona, hoşlandığını belirtemezdi. bunu söylemeye de pek niyeti yoktu. Bu kızla arası sadece seksten ibaret olmuştu ve henüz bunun ilerisinde duygular paylaşmak için çok erkendi; hissetse bile. Yinede yanına gidip avutmaktan bir zarar çıkmayacağını düşündü Jeremy.

"Ah, hayır Loretta, eğer sen pişman değilsen ben değilim." elini omuzlarına koyarak yüzün onunkisine yaklaştırdı ve anlayışlı bir şekilde konuşmaya devam etti. "Ama ben hayatımda kan görmeye alışık biri değilim anlıyor musun? Üstelik benim yüzümden akan bir kanı görmeye hiç alışık değilim. Bu yüzden beni anlamak zorundasın. Bir süre şoka girmiş bir vaziyette çıkabilirim karşına... Ama sen üzülme, dün akşamı geceden ötürü hala keyfim yerinde." son sözünü muzipçe göz kırparak tamamladı ve daha sonrasında dudağına masumca bir öpücük kondurduktan sonra geri çekildi. Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı...

Bu sabah uayndığından beri Loretta'nın içinden geçen tek şey; ağlamaktı. Neden bilmiyordu ama gerçekten çok duygusal bir hal almıştı. Bu her kadında olan bir şey miydi? Yoksa Loretta dün gece olanlar için mi bu şekilde hissediyordu? Dün geceyi yeniden hatırladığında, aldığı o zevki daha önce hiç tatmadığını düşündü. Jeremy üstündeyken çıkardığı o sesleri, daha önce hiç çıkartmamıştı. Kısacası Loretta için unutulmaz bir geceydi. Son gecesi olmayacağını da Jeremy'nin onu terk etmemiş olmasından anlıyordu. Elbette seks için Loretta'yla birlikte değildi. Yani en azından o, bunun böyle olmasını diliyordu. Sonuçta Jeremy gibi yakışıklı, karizmatik, kaslı ve oldukça seksi bir erkeğin istediği anda Loretta'dan milyonlarca kat daha güzel bir kız bulabileceğini biliyordu. Bu düşünce kendisini rahatlatmaya yetmişti. Yine de hala Jeremy'nin pişman olma olasılığı ile karşı karşıyaydı. Belki de Loretta'nın bakireliğini bozarak başına büyük bir bela aldığını düşünüyordu. Kendisine sülük gibi yapışacağını düşünüyorda olabilirdi tabi ki...

"Ah, hayır Loretta, eğer sen pişman değilsen ben değilim." elini omuzlarına koyarak yüzün onunkisine yaklaştırdı ve anlayışlı bir şekilde konuşmaya devam etti. "Ama ben hayatımda kan görmeye alışık biri değilim anlıyor musun? Üstelik benim yüzümden akan bir kanı görmeye hiç alışık değilim. Bu yüzden beni anlamak zorundasın. Bir süre şoka girmiş bir vaziyette çıkabilirim karşına... Ama sen üzülme, dün akşam ki geceden ötürü hala keyfim yerinde." son sözünü muzipçe göz kırparak tamamladı.

Sonrasında yavaşca yaklaşarak, dudaklarına masum bir öpücük kondurdu. Jeremy'nin suratına yayılan gülümsemenin aynısı kendi dudaklarına da yayılmıştı. Sözlerinin onu tatmin ettiği her halinden belli eliyordu. Yine de çok daha öneml bir nokta vardı. Loretta'nın dün gece hakkında hissettiklerinin aynısını demek ki Jeremy'de hissediyordu. İşte bu gerçekten mükemmeldi... Söylediklerini bir kez daha düşünürken, ufak - belki de hiç de ufak olmayan - bir noktaya takılmıştı. Jeremy neden kan görmeye alışık değildi? Aslında bu bir çok insanın alışık olmadığı bir durumdu - yani Loretta'nın tanıdığı bir çok kişiyi kan tutardı. Fakat Jeremy'nin sonunda bulunduğu ima kafasında bir çok olayın döndüğünü anlamasına yol açtı. "Üstelik benim yüzümdenn akan bir kanı görmeye..."

Loretta mahvolmuş olan kahvaltıya baktığında içi biraz acımıştı. Jeremy'nin böyle bir incelik yapmasını beklemiyordu. Zaten beklemediği içinde her şeyi mahvetmişti. Şuanda daha ciddi bir konuya takıldığı için bunu fazla önemsemedi. Jeremy'nin elinden tutarak onu oturmak ve biraz konuşmak için yatağa sürükledi. Kendisi otururken onunda oturması için ufak bir işarette bulundu. Hala sarılı olduğu çarşafla pek rahat olduğunu söylenemezdi ama o olmadan Jeremy'nin suratına bir kaç saniyeden fazla bakamazdı. Hafif kesik bir nefes aldı.

"Neden kandan bu kadar çok etkileniyorsun?"

Jeremy dün olanların etkisiyle hissettiği o pişmanlık hissinin yavaş yavaş kaybolmakta olduğunu fark etti. Loretta'nın kendisiyle birlikte olmasından mutsuz olduğunu sanmıyordu; aslında söylediklerine bakılırsa mutlu olduğu bile söylenebilirdi; ama yinede Jeremy bunu anlamıyordu. Sonuç olarak Manhatta'ın yarısını elden geçirmiş biriydi. Çok masum ve iyi biri olduğu söylenemezdi; aksine fazla çapkın olduğu bile rahatlıkla söylenebilirdi. Yine de Loretta pişman değildi ha? Bu gerçekten Jeremy'nin hiç ummadığı tarzdan bir şeydi. Ne de olsa böyle çapkın bir insanın henüz herhangi bir kıza bekaratini kaybettirmiş olması bile; Loretta açısından kötü bir his olması gerekirken öyle olmamıştı. O daha çok bundan memnun bile olmuştu. Bu düşünceler sürekli beyninde tekrarlanıp dururken, kendisini rahatsız ettiğini fark etti. Daha fazla bunları düşünmesine gerek yoktu; çünkü olan çoktan olmuştu...

"Neden kandan bu kadar çok etkileniyorsun?" dedi Loretta aniden.

Bu gerçekten beklemediği bir soruydu. İlk etapta girdiği şokun etkisiyle anlamsızca Loretta'ya baktı. Bunu sormasının sebebini anlamıyordu gerçekten. Ne de olsa dünyada bir çok insan gördüğü koyu kırmızı o ürkütücü kan renginin karşısında yürekli olamazdı. Aslında kan görüp bayılan bir çok kişi olduğu hesaba katılırsa bunun için herhangi bir neden aramak gerçekten saçmalıktı. Nedenini anlamadığı belli belirsiz bir soruya cevap vermek üzere olduğu için kendisini tuhaf hissetti. Bu öyle bir şeydi ki; Loretta sanki Jeremy'nin annesinin öldüğünü içinden falan geçirmişti.

"Bilemiyorum... Her insan kana dayanamaz sonuçta..." dedi şaşkın bir ifadeyle.

Bu şaşkınlığının altında daha çok neden bu soruyu sorma gereği duyduğuna dair bir anlam yatıyordu. Loretta'nın anlayabileceği maksimum şey de bu olabilirdi. Annesinin gözü önünde öldürülüşü hakkında herhangi bir şey söylemeye niyetli değildi; öte yandan kendisinin akıttığı kanın onu çok etkilediğini Loretta'nın yanlış yorumlamasına da izin vermeyecekti. Hayatındaki önemli anları, kimseye anlatmamak gibi bir huyu vardı ve açıkcası bu huyundan dolayı kendisiyle gurur duyuyordu. İnsanların o sıkıcı nahoşluğuyla anlattıkları hayat hikayelerinin aslında tamamen kendilerine ait olduğunu fark edemiyor lar mıydı? Bu son derece rahatsızlık verici bir etmendi.

"Buradan gitsek iyi olacak... Garsonun gözleri resmen üzerimdeydi. Seni odaya atıp zorla tecavüz ettiğimi falan düşünüyor sanırım!" bir kahkaha patlatırken Loretta2nın cevabını vermesini beklemeye başladı.

Loretta, Jeremy'nin kan görmeye alışık olmamasını fazla mı büyütüyordu acaba? Bu aslında olağan bir şeydi de, Loretta buna çok farklı bir açıdan mı bakıyordu? Bu düşünceler kafasını oldukça fazla meşgul ederken, dikkatini yeni yeni çekmeye başlayan bir konu oluşmuştu. Jeremy kan görmeye alışık olmadığına göre ilk kez bir kızın bekaretini bozuyordu. Doğru olup, olmadığını bilmediği bu düşünce Loretta'nın yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluşmasına neden oldu. Eğer böyle bir durum söz konusu ise, bu gerçekten çok iyi bir şeydi. Sonunda Loretta'da, Jeremy için bir ilk olabilmişti. Bütün tavırlar bunun doğru olduğunu gösterse de, Manhattan'ın seksi erkeği için bu durum olanaksız gibi gözüküyordu. Mantığı ile gördükleri arasında kalan Loretta, bunu er ya da geç öğreneceğini bildiğinden şimdilik bu düşüncesi aklının köşesine sıkıştırdı.

"Bilemiyorum... Her insan kana dayanamaz sonuçta..." dedi şaşkın bir ifadeyle Jeremy.

Loretta ise şaşırmasına ilk başlarda anlam veremese de sonrasında ufak bir tahminde bulunabilmişti. Kendi kafasında oluşturduğu, bir takım saçma düşünceler her şeyin altında bir gariplik aramaya başlamıştı. Bu yüzden gayet doğal olan bir durumu bile çok yanlış yorumlayabiliyordu. Tam bu durumu Jeremy ile paylaşıp, kan görünce garipleşmesini neden yanlış yorumladığını açıklayacaktı ki, onun yeniden muzip bir sesle konuşmaya başladığını duydu. Yüzündeki gülümseme Loretta'nın söyleyeceklerini, unutturmuştu bile.

"Buradan gitsek iyi olacak... Garsonun gözleri resmen üzerimdeydi. Seni odaya atıp zorla tecavüz ettiğimi falan düşünüyor sanırım!" dedi ve arkasında kahkaha patlattı.

Bu sözleri Loretta'nın da aynı samimiyetle kahkaha atmasına sebep olmuştu. Birlikte gülüp, eğlenebiliyor olmaları Jeremy'nin dün gece olanların etkisinden çıkmış olduğunu düşündürdü. Kahkahası son bulduğuna yeniden başının sadece bir bölümüne küçük bir sancının girdiğini hissetti ve gözlerini acıyla yumdu. Bir kaç saniye sonra sancı yavaş yavaş yok olduğunda gözlerini yeniden açtı. Hala üzerini giyinmemişti ve artık gitmeleri gerektiği için dışarıya bu şekilde çıkamazdı. Etrafa saçılmış olan kıyafetlerini topladı ve Jeremy'nin ona bakıyor olmasına aldırmadan giyinmeye başladı. Bağcıklarını ayakkabılarını, bacağına dolarken zorlandığı için yatağa gidip oturdu. Nihayet bunu yapmayı başardığında, yatağın hemen karşısındaki boy aynasına yaklaştı ve zaten kabarık olan saçlarının daha da kabarmış olmasının pek de garip durmadığını gördü. İçi rahatlamıştı.

Aynı esprili tavırla konuşmaya başladı. "Aslında dün geceki halime bakılırsa öyle düşünmesine şaşırmamak lazım." Jeremy'nin elinden tuttu ve onu kapıya doğru çekiştirdi "Buradan elele ayrılalım da, bana zorla sahip olmadığını görsünler" - aslında bunu yapmasının asıl sebebi bu değildi. Yine de bunu çaktırmadan, Jeremy'i otelden çıkmak için çekiştirmeye devam etti. Mükemmel bir gece geçirdikleri bu lüks otelden, elele ayrıldılar.

Puanlandı.