Model

Konu: Model Paz Tem. 18, 2010 9:00 pm

Yer: Okul bahçesi.
Hava: Güneşli.
Katılanlar: Cécile Jousselin & Alex Mclain
Konu: Kendisine canlı model arayan Alex, Cecile'e modellik önerir.

---

Güzel bir gün için stresli bir başlangıç olmuştu. Alex çantasından dökülen resim gereçlerini güç bela toparlarken birkaç öğrencinin kendisine çarpması sonucu boyalarını yine yere düşürdü. "Lanet olsun!" dedi bıkkınlık ve öfke karışımı bir ses tonuyla. Resim gereçlerine kendi kendilerine ayaklanıp çantaya girmelilermiş gibi bir bakış attıktan sonra derin bir iç çekti ve dizinin üzerine çöküp yueniden toparlmaya başladı. Pekala resim dersini seviyordu, tek önemli problem onları kaybetmemekti. Bunun haricinde bir de kıyafetlerden çıkmayan yağlı boya lekeleri vardı ama Alex onlarla yaşamayı öğrenmişti çoktan. Sonunda ucu bıçakla yontularak açılmış b tipi kurşun kalemlerini de tıktıktan sonra çantayı omzuna astı. Telefonunun çalması da neredeyse bu zamana denk gelmişti. Ekranda yazan ismi görünce gözlerini devirdi. "Efendim baba?" Babasıyla anlaştıkları söylenemezdi. İkilinin anlaşması aslan ve sırtlanınkine benziyordu, aynı atmosferde ve kategoride bulunup birbirini çekemeyen familyadandılar. Babası ün, para, şöhret, biriç ve kadınlara bağlıyken Alex müziğe resme ve sanatsal şeylere ilgiliydi. Babası için bunlar boş ve soyuttu, o daha çok parayla alınabilecek şeyleri severdi. Muhtemelen oğlunu bu yüzden sevmiyordu, en azından Alex'in görüşüne göre. "Alex, konuşmamız gerek." Babasının emredici sesine hakaret etmemek için dişlerini birbirine bastırdı. "Ne hakkında?" Sesi az öncekinden de bıkkın çıkıyordu. "Ders notlarınla ilgili. iyi duyumlar almıyorum." Dersler, harika! Ne zamandan beri Alex'in notlarıyla ilgileniyordu ki? Muhtemelen şu kbabasının kendisiyle evleneceğini sanan gelip geçici züppe sevgililerden birinin işiydi bu. İlgili anne moduna bağlayarak babasının etkilemeye çalışıyorlardı. Ama haklıydı, dersleri batağa doğru sürükleniyordu. Resim için ne kadar zaman ayırdıkça diğerleri o kadar kötüleşmeye başlıyordu. Alex şakaklarını ovdu sinirden. "Pekala, bir ara konuşuruz. Kaçta buluşalım?" Babasının onu nereye çağıracağını biliyordu, her zaman aynı yere çağırırdı. Hissenin büyük bir bölümüne sahip olduğu bir lokanta vardı, şık bir yerdi ama fazla soğuk ve yapay duruyordu. Çoğu insanın girmeyi hayal bile edemediği bir yerdi ama Alex girmese de gam yemezdi. Babası konuşurken telefonu kulağından çekti vebir süre bekledikten sonra kapağı kapadı. Ses tonuna bakılırsa yine borsa kazanması gerektiğiyle ilgili bir şeylerden bahsediyordu. Dinlememek en iyisiydi o an yoksa Alex kendini kaybedip yanlış şeyler söyleyecekti. Telefonu yeniden cebine tıktı. Rahatlaması gerekiyordu. "Resim yapmam gerek." Eşyaları yanındayken düşünebildiği tek rahatlama yolu buydu. Tabi çaktırmadan ormana kaçıp sigara içerek ve düşünerek rahatlayabilirdi ama son yakalandığında disipline gitmesine ramak kalmıştı. Resim daha uysaldı. Tabi canlı model çalışmak için birini bulmalıydı, yine armut çizerse sıyıracaktı. Karşısınaa çıkan ilk kişiyi modeli ilan etmeye karar verdi. Ve ilk çıkan da... "Cécile, heey selam!" Önüne geçerek onu süpriz bir şekilde durdurmuştu. Elini ensesine götürüp en masum bakışlarını attı. "Diyorum ki,şey, biraz damdan düşer gibi olacak ama... Modelim olur musun? Canlı model çalışmam gerekiyor da..." Cécile de resim dersindeydi, bunu anlayacağını umdu. Gülümseyip cevabını bekledi.

Konu: Geri: Model Paz Tem. 18, 2010 11:19 pm

Güneşin hoyrat ışınları yeni yeni kendini belli etmeye başlarken yüzündeki fütursuz sırıtışı bozmadan, omuzlarından dökülen saman sarısı saçlarını histerik bir hareketle arkaya attı genç kız. Sonunda aylardır duyduğu lise özlemi son bulmuştu. Evet, burayı seviyordu. Okulun gözdesi ve birçok kişiden üstün olmayı seviyordu çünkü. Eh, son sene olması da bu üstünlüğe üstünlük katıyordu tabii; ama aynı zamanda bir daha liseli olamayacağı için hüzünlüydü de. Gerçi şu an bunun ne önemi vardı ki? Önünde, neredeyse her gününü planladığı koskoca bir yıl vardı. Constance Billard ve St. Jude'un o bilindik sesleri beyninin kıvrımlarındaki yerini alıp içine nüfuz ederken, sadece gülümsedi. Üzerine geçirdiği rengarenk elbisesiyle bir vampiri andıran solgun teni müthiş bir tezatlık oluşturuyordu. İnce, beyaz parmaklarıyla elbisesini çekiştirerek, okulun kapısına doğru ilerlemeye başladı. Bu esnada bakışlarını üzerinde hissettiği birkaç St. Jude öğrencisine de her zamanki ukala gülümsemesini göndermeyi ihmal etmedi. Her ne kadar bu öğrencilerin arasında oldukça kötü bir tecrübe yaşadığı John da olsa da, onu es geçmek olmazdı değil mi?
Etrafına masumluktan uzak gülücükler saçarken, birden önüne çıkan gençle birlikte yalpaladı. Boğazından yükselen çığlık tam dışarı çıkmak üzereyken zor da olsa buna engel oldu. Neydi bu böyle? "Cécile, heey selam!" Hala aralık duran ağzını sonunda kapatmayı akıl ederek, yolunu kesen genci incelemeye başladı. Alaycı rüzgar simsiyah saçlarının alnına dökülmesine sebep olmuştu. Kuzgun karası gözleri zayıf çehresine oldukça orantılı bir şekilde yerleştirilmişti. O gözlerden yansıyan masumluk insanı kendine bağlamaya yeterdi de artardı bile. Bu sima... Bir yerlerden tanıyordu. O anda beyninde bir ışık parladı. Alex, Alex Mclain. Çok iyi resim yaptığına dair bazı söylentiler duymuştu. O an bu oldukça komik gelmişti açıkçası ona. Bir ressam, ne kadar para kazanabilirdi ki? Hoş, bunları düşünürken Van Gogh ve Picasso gibi ressamların tablolarının onun ve arkadaşlarının evlerindeki neredeyse her duvarda yerini aldığını unutmuş olmalıydı. Alex, elini boynuna götürmüştü. Bu haliyle oldukça şirin gözüküyordu. Genç kız, ona doğrulttuğu hayranlık dolu bakışlarımı fark etmemiş olmasını umarken, sarfettiği cümle onu daha aptal ve dengesiz bir duruma getirmişti. "Diyorum ki,şey, biraz damdan düşer gibi olacak ama... Modelim olur musun? Canlı model çalışmam gerekiyor da..." Kendine gelebilmek amacıyla, alnına yerleştirdiği eliyle usulca şakaklarını ovdu. Nitekim bunun reddedilemeyecek bir fırsat olduğunun da farkındaydı. Bu sayede Alex'le yakınlaşabilirlerdi. Gerçi yakınlaşsalar bile, Cécile kendi ailesinin bu ilişkiye izin vermeyeceğinden adı gibi emindi. Yine de şansını denemek istiyordu. Ondan beklenmeyecek bir davranıştı aslında şu an yaptığı. Şimdiye kadar çıktığı herkes aile dostuydu, zengindi ve popülerdi. Zirveden inmemek istiyorsan, kendi seviyendekilerle çıkmalıydın. Fakat Cécile nedense bu çocuktan hoşlanmıştı. Her ne kadar korksa da, vereceği cevabın sonucunu denemeden öğrenemezdi. Kan kırmızısı dudaklarını istemsiz bir şekilde ısırarak, elini karşısındaki gence uzattı. "Zevkle." Ardından boşta kalan eliyle sıcaktan dolayı ince boynundan akmakta olan teri bir çırpıda silerek eteğine sildi. Takındığı imalı sırıtış, yüzüne yeniden yerleşmişti. "Alex'tin sanırım, değil mi?"

Konu: Geri: Model Ptsi Tem. 19, 2010 12:19 am

Cécile'in biçimli elini tutarken "Zevkle." dediğini işitti kızın. "Güzel... Şahane!"Yüzündeki gülümseme daha içten, daha memnun bir hal aldı. İlk olarak Cécile'in saçlarını geriye atmasını ve kaybolmasını söylemesini bekliyordu ama işin bu boyutta olması daha güzeldi. Alex göz ucuyla onu izleyip resmin temelini düşünürken "Alex'tin sanırım, değil mi?" dediğini duydu ve gecikmeli bir toparlamayla "Evet, Alex Mclain. Seni resim dersinden tanıyorum." diye cevaplardı. Ellerini diğerlerinden farksız küçük yağlı boya izleri olan koyunun cebine soktu ve yürümeye başladı Cécile ile. Onunla karşılaşması büyük şanstı, okuldaki her kız manken gibi makyaj yapıp kendine önem gösterse de çoğu temelinde çirkin kızlardı ama Cécile'in meleği andıran mimikleri ve biçimli yüz hatları varken kendini şanslı hissetmesi normaldi. Sessizlikle geçen zamanın ardından Alex kendini konuşmak zorunda gibi hissetti. Bunu Cécile'i tanımak için bir fırsat olarak kullanabilirdi, sonuçta yeni insanlarla tanışma sıkıntısı olan biri değildi ve Cécile'in kötü biri olabileceğine inanmıyordu. Belki dış görünüşüydü bu kanıya varmasını sağlayan. "Immm, ne tarz müzik dinlersin C?" Cümlesinin ardından şapşallığı yüzünden alnına vurmamak için zor durdu. İçinden salaklığına laf ederken daha iyi bir açılış cümlesi kurmuş olmayı diliyordu. Daha ilk aşamada ona 'C' diye seslenmiş olması da cabasıydı. Mimiklerini dingin tutup adımlarını yavaşlattı. Ayakları yeşilliğiyle bahçeye hayat veren çimleri umursamazca eziyor, bir an bile tekerrür etmiyordu. Aslında amacı Cécile'i ağaçlar araınsda keşfettiği çiçeklerle dolu alana götürmekti. Orası huzurlu ve sakindi, birini ne zaman çizmek istese oraya götürmeyi düşlüyordu. Gerginliğini belli eden tikini zapetedemedi, parmakları saç diplerine uzanırken iç geçirdi ve bahçede frizbi oynayan uzun boylu çocuklara bir bakış attı. Şu halleriyle neşeli köpeklerden farkları yoktu, özellikle de uzun başak sarısı saçları olan çocuk. Her bir hareketinde saçları dalgalanıyordu. "Bu taraftan." diye mırıldandı Cécile'in elinden tutarken. Çimenlerin bittiği yerde kuru dallar ve çıplak toprak başlamıştı.

Konu: Geri: Model Paz Tem. 25, 2010 10:54 pm

Rp niye yarım kalmış?

Cécile;; bir rp yapıp rpyi bırakmışsın öyle. Kurgu ve yazım güzel fakat devamını getirme sorumluluğunda olmadığın için puanını kıracağım. Normalde sana vereceğim puan 4 idi. Fakat 2 puanını kırıyorum. Puanın; 2.

Alex;; Çoğu yerde rp yapıyorsun. Çaban yadsınamaz Selin. Sana motivasyon için + şöhret puanı vereceğim. Çabana hayranım. Kurgun güzel, anlatımın akıcı, görselliğin cismani. Hoş ve güzel olmuş. Devam etse hoş olurdu. Sana puanım 4 idi fakat Cécile'de kırdığım 2 puanı da sana ekliyorum. Puanın; 6.

» Model Listesi
» Model Güncelleme!