cuma alışverişi .

C ile olmak onu her zaman daha yükseklerde hissettiriyordu. Erkek arkadaşını takip edip raporlar vermeler bütün hepsi onun neşesiydi denilebilir. Bu sabah onu aradığında mükemmel bir gün olacağına emindi. Bütün dükkan sahipleri onu tanıyordu ve en iyi ürünlerini sergiliyordu. Emindi ki ileride kendisi de C gibi bir kız olacaktı. Zaman zaman C'ye annesinin tasarımlarından öneriler yapardı hatta bir keresinde sadece onun için bir tasarım yapmasını istemişti annesinden. Bunun için defalarca yalvardığını ve moda atölyesinde her türlü ayak işini yaptığını hiç unutamazdı.

İlk bakışta C'nin tercihi pek hoşuna gitmemişti. Tasarımcı sanki bu ayakkabıyı sarhoşken yaratmış gibiydi. Ama yine de sıradan bir müşterinin gözünü boyayabilecek bir deri kullanmıştı. Ne olursa olsun C'nin mükemmeliyetçiliğinde tek bir hata bile olmamalıydı." Şuradaki kırmızı çok daha hoş gözüküyor üstelik tasarımcısı son zamanların gözdesi. Kusursuz ayakkabılar yaratıyor denilebilir." deyip eline aldı. Ayakkabı dolgu topuktu fakat tasarımcısı dolgusuna aynı deriyi koymak yerine pembe tüller koymuştu. Bu da ayakkabıyı oldukça sıradışı ve dikkat çekici yapıyordu. Onun da istediği buydu ya zaten...
" Denemek ister misin C ?"

Ayakkabıya baktıkça gözleri büyüyordu. O kadar çok incelemişti ki o kırmızıyı bir an için masmavi gözlerinin kan rengi olabileceği hissine kapılmıştı. Bu aptal düşüncenin ardından hafif kıkırdadı. C'ye doğru baktığında ruhunun mağazanın içinde olmadığını farketmesi oldukça kolaydı. Yine neler düşünüyordu böyle ? Onu dürtüklemek yerine dolgudaki tülleri incelemeye koyuldu. Çok sıkı bağlanmıştı ayakkabıya öyle bir fırlamayla sökülecek cinsten değildi. Eğer C birinin kıçına tekme atarsa ayakkabı sağlam kalırdı en azından. Aslında o renk tüllerden hafif çocukça bir elbise ve ayakkabının derisinden de bir elbise kemeri parti için tatlı bir uyum oluşturabilirdi. Aman tanrım bunu giyebilecek kişi kendisiydi ancak C asla böyle çocukça kıyafetler giymezdi bir türlü içindeki uçarı çocuğun isteklerini kapatamıyordu El.

C'nin böyle bir teklifte bulunması onu delice sevindirmişti. Öyle kolay kolay II. sınıflar popüler kızlardan hediye almayı beceremezlerdi. Ne olursa osun bu teklifi nazikçe geri çevirmeyi düşündü. Ama ayakkabıyı da öylesine arzuluyordu ki.. Klasik hayalleri geldi önüne - hani şu bir ekbiseyi ya da ayakkabıyı gördüğü zaman kapıldığı hayaller-. Onun için gelecekteki sevgilisiyle geçirecekleri özel gece ve bu ayakkabı.. Tanrım bu kadar mükemmel olamazdı. Hemen toparlanıp C'ye döndü. " Bu gerçekten çok hoş bir jest fakat bunu kabul edemem. Hem şeyy.. Bence bu ayakkabı sana daha çok yakışır boyun daha uzun ve şeyy dolgu topuk bence uzunlara daha çok yakışıyor. Hem , ıı bu ayakkabıya uyacak çok daha güzel elbiselerin olduğuna eminim." Çok fazla mı pot kırmıştı ? Toparlamak için tatlı bir şekilde gülümsedi.

C'nin tepkisini görünce hafifçe dudağını ısırdı. Gerçekten de bu ayakkabıya bayılmıştı. Gelecekteki Bay X de onu bu ayakkabıyla gördüğünde hayran olacaktı ona. C'nin havaya sokmada üstüne yoktu. Manhattan'da bu ayakkabıyı en enteresan biçimde o giyerdi herhalde. " Ahh C çok teşekkür ederim ne diyeceğimi bilemiyorum. İnan bu hediye beni çok onure etti. Madem bana bir şey alıyoruz o zaman sen de bu mağazadan eli boş çıkamazsın. En mükemmel ayakkabı seni olacak seç hadi !" deyip çocuksu bir biçimde kahkaha attı.

Gözünü bir an kırmızı ayakkabıdan ayırdığında C'nin beyaz bir ayakkabıyı kurcaladığını gördü. Hafifçe yaklaşırken C ona dönüp tutuşturuverdi ayakkabıyı. "Hadi bana bu ayakkabıyı anlat, olumlu bir şeyler söyle, bunu gerçekten çok sevdim!" İlk başta ayakkabıyı hafifçe süzdü çok iddialıydı kendisine uymayan daha asi bir tipi vardı. Danteli o havayı hafif yumuşatsa da C'nin karakterine uygundu. Neyse ki siyah ayakkabı gibi vasat değildi. Topuğu da bir farklıydı. Neyse sonuç olarak şık bir şeydi. " Durdun durdun turnayı gözünden vurdun. Hiç bakma derim etrafa senindir bu ayakkabı tabi şu görevli bizimle ilgilenmeye tenezzül ederse." Hafif sinirli bakışlar attı görevliye. Ardından güleç yüzlü adam onlara doğru yaklaştı. " Buyrun"

Gerçekten şu görevli sinir bozucuydu. Bu kadar popüler dükkanlarda daha kaliteli adamlar olmalıydı. Neyse fazla uzatmaya gerek yok diye düşündü. " Ben 39 alayım dar kalıp gözüküyor."
Ah tanrım bu ayakkabılar tapılası derecedeydi. Her elbise her ayakkabı onun ilk gecesine aitti daha doğrusu o öyle düşünürdü ama bu seferki farklıydı. C hediye ettiyse kesinlikle bir uğuru olacaktı. Emindi ki onun gibi birinin hediye ettiği ayakkabılar onun mükemmelliyetini taşıyacaktı.. En azından bu duyguyu hissederek giymesi bile yeterliydi onun için. Her erkeğin sahip olması gerekn biriydi C ama sahip olmak yetmezdi ona kendisi gibi değer vermeliydiler. Yine de şunu biliyordu C oldukça zeki bir kızdı ve zaten basit erkeklerle uğraşmazdı. Karşısındaki onu aldatsa da aldattığı kişi onun yerinin apayrı olduğunu bilirdi, bilmek zorundaydı.

Ayakkabıların gelmesini beklerken C'ye döndü " Ee burdan sonraki durağımız neresi?" Besbelli sabırsızlığı depreşmişti Ella'nın. Böyle bir ayakkabıya sahip sahip olan herkes sabırsız olurdu ona göre. Giymeye kıyamamak gibi bir durum söz konusu olamazdı. Çocukken annesinin aldığı kırmızı rugan ayakkabılar gibi bütün gün ayağında gezdirecekti onu. Tanrım kendi içinde espri yapmaya çalışan kaç insan vardır bu dünyada ?

C ile olmak gerçekten güzel olmuştur her zaman. Hatta bugün iki kat daha güzel bile denilebilir. Ona değer vermesi çok hoşuna gidiyordu ve asla borçlu kalmak gibi bir durum meydana gelsin istemezdi. Kendisine verdiği değeri aynı şekilde ona iletmeliydi, hem onu çok çok sevdiği için hem de onun gibi birine sahip olmanın kolay olmadığını bildiği için.
Yavaş yavaş ayakkabıları güzel fakat o güzelim ayakkabıları satmaya uygun olmayan insanların bulunduğu mağazadan dışarı doğru çıktılar. Gerçekten fevkaladenin fevkinde bir hava vardı bugün Manhattan'da. Sanki bu sabah doğmuş bir bebek gibiydi Man. Mis kokuluydu güneşi de tepeden sıcacık gülümsüyordu. Etraftaki insanlar genelde kendileri gibiydi, aldıkları her yeni eşyayla tazelenen gençler. Fakat biliyordu ki bu bebek akşam ölecekti. İçkiyi fazla kaçırmış ve direklere, park eden arabalara çarpa çarpa yürüyen kadınlar; içkinin en coşturduğu anlarda limuzine binen adam ve yanında bir ya da birkaç kız... Bozulacaktı tüm temizlik bebek Man öldüğünde. Gündüzdeki gibi ufak dedikodularla canı acımayacaktı tamamen gidecekti güzelliği. Bazı aşklar o aşkların yaşandığı yataklar bile yaşatmaya yetmeyecekti onu. Belki yeniden doğardı bir sabah, belki de bir genç kız bir daha asla o doğuşu seyredemeyecekti. Hep ölecekti Manhattan onun için. O kirli gecelerin birinde hayallerinin sönmesini, umutları henüz yeşermişken solmasını istemiyordu Ella. Bebek Manhattan onun için hep yaşasın istiyordu. Çünkü burası onun yaşamının ta kendisiydi.

Bu kötü düşüncelerden arınıp C'ye doğru sorusuna cevap bekleyen bakışlarla döndü. "Sen nereyi istersen Liz, bugün senin günün olsun. Şu an ne istersen yapabilecek durumdayım, konuşalım istersen Central Park'da ya da sen ne istersen işte. Ayakkabılarını baloda giymelisin, sana çok yakışacaklar." diye yanıtladı C ve güldü. Kararsız kalmıştı o anda. Central Park'ı seviyordu fakat şuan temiz hava ona çok daha iyi geliyordu. Karnı da epey acıkmıştı. 'Boşver' dedi içinden. Gün yeni başlamıştı ve mide bu kadar erken düşünülmezdi değil mi ? Hem biraz dedikodudan kimse ölmezdi." Bugün hava çok hoş C dışarıda sohbet ederiz hiç olmadı bir kafede otururuz kimse duymaz bizi merak etme, fısıltılara sahibiz" diye cevap verdi ardından hafifçe kıkırdadı. O an C'nin telefonunun titrediğini farketti. Galiba ayakkabıcıda gelen ses de ondandı. " Hayrola hayranların durmak bilmiyor eğer işin varsa ben tutmayayım seni. Yüzün değişti yanii eğer istersen şeyy olabilir benim için farketmez." dedi. Ne olduğunu merak ediyordu doğrusu. Merak insanın başına iş açar derler eğer önemli değil derse tekrarlamayacaktı sorusunu. Bu günü mahvetmeyi istediği söylenemezdi.

Umduğu cevabı pek de alamamıştı Ella. Aslında C'ye daha yakın olmak istiyordu. Aralarında basit bir sevgili muhabbetinin bile geçmediğinin yeni farkına varmıştı. Bazen ufak takipler falan vardı hepsi bu. Oturacak güzel bir kafe için etrafa bakınırken sürekli dudağını ısırdığını farketti. Çantasından 'ilk yardım aynam' diye tabir ettiği içinde kırmızı rujunun bulunduğu aynayı çıkarttı. Sürekli ısırmakta olduğu yer hafiften şişmişti ve ruju da silinmişti. Hemen rujun ucunu dudağının kenarında değdirdi ve bu sorun da şipşak halledilmiş oldu.

C tercihi kendisine bırakmıştı fakat C'den asıl istediği bu değildi. İstediği her şeyi yapabilirdi sadece sıkı dost olmak onun sıcaklığını hissetmek istiyordu. Doğru, zordu bunun gerçekleşmesi fakat onunki de umuttu bir bakıma. Hem uzun zamandır bir erkek arkadaş arıyordu kendisine. Fazla gece kuşu olmadığından ihtimallerini kısıtlasa da... Kahretsin bilmiyordu işte ne olacağını ve yanında mükemmel biri dururken konuşamıyordu bunları. Yaşıtları onun isteklerini karşılayamazdı bir ilişkide. Yaşça büyüklerin de onu tek gecelik ilişkiler için kullanacağına emindi ve kararsızlıklar dünyasında boğulma seviyesine gelmişti. Bir gün alıp başını barda bulduğu ilk erkekle yatmak gibi düşünceye sahip olmaktan da açıkçası korkuyordu. Ne yapsaydı ki ?

"Liz, seninle ne kadar çok takılsak da çok az konuştuğumuzu fark ettim. Mesela, hayat hakkında. Bana biraz soru sorsana, benimle ilgili. Ben de sana merak ettiğin her şeyin cevabını veririm. Tabi ki kimseye söylemeyeceksin, söylersen hayatının sonu olacağını belirtmeme hiç gerek yok."
Biraz uyarıcılığını hesaba katarak onunla konuşma isteğini dile getirmişti C. Bu gayet de heyecan vericiydi. Beynini kemirip duran soruyu tekrar sormak istiyordu. Yüzü değişik bir biçimdeydi. Madem konuşacaklardı o zaman bunu sormalıydı evet her ne pahasına olursa olsun bir şey de olsa bilmek istiyordu C hakkıında. Sadece GG'den duymak değildi istediği. Ayrıca asla birine söylemezdi, asla böyle alçak olmamıştı olamazdı da. " Evet sana fazlasıyla katılıyorum. Bence birbirimize bir şeyler anlatmamız bizi daha çok kaynaştıracaktır. Ayrıca asla senin sırrını ona buna taşıyacak kadar düşük bir kız olmam güven bana. Galiba sorum belli. Yüzünün şeklini çözemedim C." Bir nefes alıp fısıltıyla omzuna yaklaşıp " Neler oluyor" dedi.

Gerçekten de neler oluyordu ?

Yarım kalan cümleler... C'yi bazen hiç anlamıyordu. Bir anda konuşmasını kesip o 'beyaz elbise'ye odaklanmıştı. Durduğu ilk saniyelerde afallamıştı El. Geri döndüğünde C'yi elbiseye taparcasına bakarken gördü. Öylesine ani hareketler yapıyordu ki takip edemez olmuştu. C içeri girdiğinde tam peşinden bir adım atıyordu ki önünde görünmez bir duvar onun geçmesine izin vermedi. O duvar besbelli zihniydi. Tam ciddice konuşurken elbiseye balıklama dalması oldukça rahatsız etmişti Ella'yı.

C içeri girdiğinde vitrindeki elbiseyi incelemeye koyulmuştu El de. Gerçekten kusursuz bir elbiseydi fakat bu elbiseye önünden milyon kez geçse bakmazdı bile. Bunun içinde bir küçük kadına benzeyeceğine emindi. Ya da annesinin empoze ettiği 'yaşına göre giyin ki diğer kıyafetleri giydiğin zaman herkesten daha çok dikkat çek' olayı tam bir palavraydı. Ama yıllardır bu düşünce onun kafasında öyle bir yer edinmişti ki mantıksızlığını bile bile harfiyen uyguluyordu bunu. Vitindeki elbiseyi incelerken C'yi hararetli bir biçimde gördü. Elbise ne kadar da heyecanlandırmıştı onu. Kabine doğru yönelmemiş direk olarak kasayı hedef göstermişti kendine. Ah tanrım kendisi olsa böyle bir şeyi asla yapmazdı.

C elini tuttuğunda " Gerçekten de aşık oldun elbiseye." deyip hafiften sırıttı.
"Devam edebiiriz şimdi." elini bıraktıktan sonra böyle demişti. O ise konuşmak yerine mimiklerini kullanmayı tercih etti C'ye dönüp bir 'ee nerede kaldığımızı biliyorsun' bakışı attı ve çocukça gülümsedi.

İşte yine bir GG vakası... C ile Gisela'nın kıskanılacak bir dostluğu vardı. Hatta böyle bir dostluğa sahip olmak için veremeyeceği tek bir şey bile yoktu. Nasıl olur da böyle bir haber çıkabilirdi. Ahh hani şu filmlerde olur ya bir omzunda melek bir omzunda şeytan işte bu sefer gerçekti onlar. Şeytan kısmı " Emin ol El herkes hayatı boyunca böyle şeyler yapabilir, hiç ummadık şeyler karşına çıkabilir saf olma tatlım bir gün belki sen de.." silkindi. Böyle bir şey asla olamazdı C iyi bir kızdı ve emindi ki dostluğuna değer verirdi. İyi kalpli Ella'yı gerçek Ella'yı dinleyecekti ve arkadaşına şüphesiz bir şekilde güvenecekti. Eğer gerçek bir dostsa bunu yapmak zorundaydı. Yanında iyi durup arkasından dolaplar döndüren sürtüklerden biri değildi ve asla da olmaya niyeti yoktu. Hem GG'ye bunu söyleyen C'nin düşmanları olabilirdi. Bir kız ne kadar popülerse o kadar da düşmanı vardır. Bunu herkes bilir mutlaka ama mutlaka birileri C'ye oyun yapmış ve bunda da kullanacakları en etkili aracı yani GG'yi kullanmışlardı. Er ya da geç gerçek ortaya çıkacaktı. Hiçbir şeye GG nokta koyamazdı tam aksine her şey onda başlardı. Hiçbir yalanı ya da hiçbir gerçeği şeffaf bir şekilde sunamazdı GG. Kalın perdenin ardını zaman gösterecekti yalnızca zaman..

C'nin yüzündeki sabit gülüş yerini donuk bir faza bırakmıştı. Ella biraz da olsa suçluluğu kendinde arıyordu o sebep olmuş gibi hissediyordu gülüşünün sönmesine. Ama artık kendisi de bıkmıştı. Emindi ki şu anda yanında Gisela olsa daha çok sevinecekti fakat yapabileceği en iyi şey acılarının üzerine geçici bir perde örtmekti. Bu sefer en büyük kararlılığıyla döndü ve " GG'ye inanmıyorum aslında Manhattan'daki çoğu kişiye inanmıyorum tatlım. Elbet bir gün her şey tepedeki güneşin bizi aydınlattığı gibi aydınlanacak ve gerçeği herkes ama herkes öğrenecek. Yan masalardaki fısıltılar artık başka bir olaya için hararetlenecek. Ben sana inanıyorum kalbimin izinden gidiyorum da denilebilir buna. Böyle bir şey oldu ya da olmadı fakat mutlaka elle tutulacak bir sebebi var. Şimdi yanında ben varım, bak ben. Madem bugün ben nereye istersem oraya gideceğiz o zaman hakkımı geceye saklıyorum eğleneceğimiz bir geceye. Şimdiyse birkaç browniyi mideye indirsek bir şey olmaz. Burnum çikolata olursa haber verirsin." deyip ufak bir kahkaha attı. Tek kaşını havaya kaldırıp " Anlaştık mı ?" dedi.

Yine eski C ve onun Liz'i vardı karşısında. Tam o aradığı gülümsemeyi yakalamıştı işte.
C gerçekten de işini biliyordu. Burası tam da kendisine göreydi, ufak ve sıcak bir cafe. Eğer brownileri güzel diyorsa mutlaka güzeldi. Uzun zamandır böylesine iştah açıcı bir dükkana girmemişti. Sanki her şey yeni pişmişti ve muhteşem sunumlarla müşterilerini bekliyordu. Bu koku bir yandan da ona annesinin yaptığı kurabiyelerin kokusunu andırıyordu. Her seferinde bütün tepsiyi tek seferde bitireceğini iddia ederdi. Ahh küçük Elisabeta...

"Katılıyorum tatlım bu kokular inanılmaz çekici." O sırada bize bakan tezgahtarı farketmemişti. Ah tanrım çok utanç vericiydi. Kendini bir an 'obur şirin'e benzetmişti. " Kesinlikle, yakında Manhattan'ın oburu diye adım çıkacak. Bir de cappucino lütfen." dedim ve C ile birlikte masaya yöneldik. Henüz oturmuştuk ki süper hızlı servislerimiz geldi. Güler yüzlü bir bayan "Afiyet olsun" dedi ve yanımızdan ayrıldı. Tam şu uzun zamandır kafasında tasarladığı 'sevgili bulma' düşüncesini açacaktı ki lanet olası telefonu çalmaya başladı. Kimdi bu münasebetsiz diye düşündü.

" Efendim anne, ahh olamaz tamam hemen geliyorum kıyafetleri ve takıları kaldırmışlar değil mi, hay aksi kimin aklına gelirdi tamam anne sen rahatça bul yüzlerini kızın burada, emin ol her şeyi halledeceğim tamam sen şimdi en iyi modellerle buraya geliyorsun ve atölye eskisinden güzel anlaştık mı? Tamam anne çıktım bile, hadi öptüm görüşürüz." bir bu eksikti gerçekten, annemin atölyesini su mu basmış, inanılacak gibi değildi fakat annesi İtalya'dayken olayları kontrol altına alması gereken kişi kendisiydi.

"Ah tatlım böyle ayrılmak istemezdim ama atölyeyi su basmış e haliyle yeni dikilen tasarımlar falan su içinde kalmış. Uf, annem de yok gerçekten zor olacak. Lütfen başka zaman telafi edelim." deyip uzaktan öptü C'yi. Hızlı adımlarla dükkandan çıkıp bir taksiye atladı. Ve C'yi sıcak cappucinosuyla baş başa bıraktı..

Evie / +4 puan
Lia / +4 puan