Sağanak Yağış.

Konu: Sağanak Yağış. Cuma Tem. 23, 2010 5:47 pm

Tek bildiğim şey hiç bir şey bilmediğimdi. Kendi benliğimi kaybetmiş gibi hissediyordum. Neler oluyordu bana? Düzelmem mi gerekiyordu? Ama Jake'e ne olacaktı? Jake. Kızların hayran olduğu, onunla beraber olmak için deliren onca kızların sevgilisi Jake. Ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Ben doğru olan şeyi yapıyorum. Babamın izinden gidiyorum. Onun gibiyim, önüme gelenlerle birlikte oluyorum. Yani o ne istiyorsa onu yapıyorum, peşinden gitmemi istiyorsa bende onu gerçekleştiriyorum. İtiraf etmek, kabullenmek iğrenç bir duygu ama ben anlamak istediğim gibi anlayıp ona benziyordum. Düzelmem şarttı sanırım. Bugün bir adım atmıştım. G'ye mesaj attım, üzgün olduğumu söyledim. Bu ilk başta yapmam gereken şeydi sanırım ama devamı gelmiyor, yapamıyordum. Aslında aşık olsam değişirdim. Ama ben aşık olamam ki. Yapamam, bu hayatımdan vazgeçemem. Birine aşık olsam, benim sevgilim olsa, yine de aldatırım onu. Tüm düşünceleri kafamdan atıp G'nin yanına varmalıydım. Jake gibi ama herşeyi bilen Jake gibi.

B'nin mesajını yarım saat sonra fark etmiştim ve o andan sonra L'i bırakıp sahile inmiştim. G'ye üzgün olduğumu söyleyen bir mesaj attım ama bundan sonra pişman oldum. Şimdi tersliyecekti halime gülecekti falan. Küçük düştüğümü ilk defa hissediyordum. Kumların üzerine kendimi attım. Telefonun titremesiyle hareketlendim. Cebimden çıkardım, sanırım heyecanlanmıştım çünkü bir yeni mesaj yazıyordu.'Hah, utanmadan bir de özür diliyorsun Jake. Balodan ayrıldım ve şimdi annem ve arkadaşlarıyla birlikte Birdland'deyim.' İstemsizce yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Ona öyle birşey dememin saçma olduğunu itiraf eden bir mesaj yazdım. Fazla sürmedi, cevabı gelmişti. 'Aptallık ettiğini kabullenmek bile harika!' Sanırım sinirlenmeye başlıyordum çünkü kimse bana aptal olduğumu söyleyemezdi, ben bunu kabul etmiş olsamda. Ben nasıl sinrlendiysem, oda sinirlenmeliydi. İlk defa belki de böyle bir alçaklık yapacaktım ama onu bildiklerimle tehdit edecektim. Mesajımı yazdım ve gönder tuşuna bastım. Telefonun dokunmatik tuşları beni deli ediyordu. Alışamıyordum. Sanırım tuşlu telefonları daha çok seviyordum. Bir an içimden telefonu alıp denize doğru fırlatmak geldi. Ama G'nin atacağı cevapların merakı bu duyguyu bir anda yok etti. Biraz onunla atışmak fena olmazdı, ama bugün havamda değildim. Uzlaşmacı bir mesaj sonrada G'nin kırılan kalbinin onarımı için Jake. Sanırım istediğime kavuşmuştum çünkü bana nerde baloda olup olmadığımı soruyordu. Olmadığımı söyledim ve ardından Central Park da beni beklediğini buluşmak istediğini söylediğini gördüğümde öyle bir sırıtmıştım ki herhalde beni görenler deli olduğumu falan sanıyordu. Yerimden doğruldum ve buluşma yerine doğru giderken geldiğimi söyleyen mesajın iletim cevabını aldım. Yanağıma düşen bir damlayla yağışın habercisini almıştım sanırım. Durup yavaşça gökyüzüne baktım. Bulutlar kararmıştı ve kısa bir gök gürlemesinden sonra yağmur sel gibi başımdan aşağıya indi. Yürümek yerine artık koşuyordum. Sırılsıklam olmuştum. Saçlarım artık havalı durmuyordu, uzamış gibiydi. Suyun beynime kaçmamasının umuduyla kafamı salladım ve G'yi gördüm. Bir yerin altına girmiş bankta oturuyordu. Gülümsedim. Üzerinde hala balo kıyafeti vardı. O, çok ama çok güzeldi. İyi olması umuduyla hızlı adımlarla yanına doğru yürüdüm...

Konu: Geri: Sağanak Yağış. Cuma Tem. 23, 2010 6:13 pm

Ah, Jake. Gecemi mahveden oydu. Gisela'nın bir aydır beklediği bu maskeli balo beklediğinden çok daha fazla berbat geçmişti. Connor'ın maskesinin geçici olacağından şüphesi yoktu fakat bu kadar çabuk gerçek yüzünü göstereceğini düşünmüyordu doğrusu. Jake, tüm geceyi soyut anlamıyla mahveden oydu. Gisela, henüz masalarına yeni geçmişken telefonunu kapatmaya yeltendiğinde Jake'den gelen mesajları okumuştu. Connor'ın bu gece Gisela'ya sadık kalmayacağını zırvalıyordu. Belki de doğruydu fakat bunu onun biliyor olması bile işin gerçekçiliğini ortaya koyardı. Gisela, baloda Connor'ın yüzüne bakmıştı. Çevredeki kızlardan gözlerini alamadığını farketmişti. Yine de Jake'e karşı çıkmaya çalışmıştı. Kendinden bile emin olamayan Giss, Connor için fazlasıyla şüpheliydi. Baloda iyi giyimli ve hoş vücutlu ve tabii ki 'maskeli' bir bayanın Connor'ın yanından geçerken ona çekici bir bakış attığını farketmişti. Connor, hiç de rahatsız olmuş gibi durmuyordu işin ilginç tarafı. Gisela telefonunu yanında getirdiği küçük çantasına koyduktan sonra Connor'a hiçbir şey söylemeden hızla balo kapısına doğru ilerlemişti.

Arkasından gelen, Connor'a hiç dikkat etmeden ilerliyordu. Kapının önünde hazır beklyen limuzine binmişti hızla. Kapısı hızla kapatıldıktan sonra Connor öylece duruyordu. Gisela ona bakmadan şoföre komutu vermişti. Jake'e mesaj atmıştı Central Park'a gelmesine dair. Yağmur yağıyordu o gece, boşalırcasına. Yapılı saçları bozulmuş, makyajı akmıştı Gisela'nın. Arabanın aynasına baktığında ne kadar da berbat göründüğünün farkındaydı. Parka ulaştığında şoförü eve yollamıştı, kendisi de en yakındaki küçük bir banka oturmuştu. Başını ellerinin arasına almış ve düşüncelere dalmıştı. Balo için binbir özenle diktirdiği maske ve kıyafeti şimdi sadece fazlalık gibiydi üzerinde. Tekrardan Connor'a inanmak kesinlikle yanlıştı, peki neden kanmıştı? O maskeliydi, Gisela'ya karşı hep maskeliydi. Jake parka geldiğinde onu farketmek zor olmamıştı G. için. Saçları yağmurdan ıslanmış, boynuna kadar uzanıyorlardı. Bu haliyle gerçekten çok çekici görünüyorlardı. Gisela onu gördüğü gibi hızla ayağa kalkıp kollarını boynuna dolayıp ona sarılmıştı. Birkaç saniye sonrasında saçmaladığını ve kendisine gelmesi gerektiğini farkedince ellerini ondan çekmişti. "Çok, çok özür dilerim Jake. Kendimi kaybettim." dedi ağlamaklı sesiyle.

Konu: Geri: Sağanak Yağış. Cuma Tem. 23, 2010 11:20 pm

Bana doğru yürüyordu. Kollarını açıp bana sarıldı. Ne olduğunu anlamamıştım, elimi sırtına vurarak onu sakinleştirmeye çalıştım. Çekildi, ağlamaklı bir sesle konuşmaya başladı. "Çok, çok özür dilerim Jake. Kendimi kaybettim." Dudaklarını izliyordum. Titriyordu. Aslına bakılırsa bana sarılmasından, kollarını bedenimde hissetmekten hoşlanmıştım. Parfümünün kokusu genzimi yakıyordu. Büyüleyiciydi her zaman ki gibi. Ona dokunmak, onunla konuşmak günah gibiydi. Connor'a ihanet ediyordum ama kendimi alıkoyamıyordum. Dudaklarına kırmızı rujunu sürmüştü. Pek çok kadında durmadığı kadar harika duruyordu. Dudaklarının hatlarını ortaya çıkarıyordu. Narin ve her an solacak bir çiçek gibiydi. Göz yaşları geri çekilmiş olmasına karşın gömleğimi ıslatıyordu. Aramızda mesafe çok azdı. Gözlerimi gözlerine odakladığımda gördüm bana nasıl baktığını. Daha bir kaç saat öncesinde tartışmamıza rağmen onu gördüğüm anda öfkem silinmişti yüreğimde. Tüm buzlarımı eritmişti bir bakışı, bir dokunuşu. Çarpık bir gülümseme yolladım ona; tıpkı küçük, utangaç çocuklar gibi. "Özür dilerim. Mahvettim herşeyi, balonu, eğlenceni, gününü rezil ettim. Çok çok özür dilerim. O mesajları atmamalıydım. Umarım affedersin. Ben... ben bu kadar ciddiye alacağını tahmin etmemiştim. Bilseydim hiç konuşmazdım yani. Ağlama lütfen, bak belki inanmayacaksın ama senin üzülmene asla dayanamıyorum." Ellerimle onun yüzünü kavramıştım. Başını yere eğmeye çalışıyordu ama ben gözlerime bakması için yukarı kaldırmaya çalışıyordum.Yüzünü ne kadar kaldırmasını sağlasamda buruk ve ıslak gözleri hala yere bakıyordu. Onu bir kez daha inceledim. Dayanamıyordum. Makyajı akmıştı, akan makyajın lekeleri dikkatli bakıldığında elbisesinde gözükebiliyordu. Kalbimde bir burukluk oluştu. Susuyordu, cevap vermiyor, konuşmuyordu. Gözlerimi onun gözlerine kenetledim."Gözlerime bak ve konuş."

Konu: Geri: Sağanak Yağış. C.tesi Tem. 24, 2010 12:29 am

"Özür dilerim. Mahvettim herşeyi, balonu, eğlenceni, gününü rezil ettim. Çok çok özür dilerim. O mesajları atmamalıydım. Umarım affedersin. Ben... ben bu kadar ciddiye alacağını tahmin etmemiştim. Bilseydim hiç konuşmazdım yani. Ağlama lütfen, bak belki inanmayacaksın ama senin üzülmene asla dayanamıyorum." Elleriyle yüzünü kavrayıp ona bakmasını sağlıyordu. Fakat Gisela; ağladığını farkettirmek istemiyordu. Ortada farkettirmeyecek bir şey kalmamıştı. Fazla aydınlık bir ortam olmasa bile yüzündeki makyajın yanaklarında dağılmasından anlaşılıyordu. Yüz hatları ve ten rengi onu çok eleveriyordu. Yüzü kıpkırmızı oluyordu, morali bozulduğunda veya ağladığı zamanlarda. Gözyaşları, Jake'in gömleğinin üzerine damlıyordu. Boğazında düğümlenen o lanet olası burukluk ne konuşmasına ne de rahat nefes almasına müsaade ediyordu. Hıçkırıklarını tutamamaya başladığında bundan fazla rezil olamayacağını düşünmüştü Jake'e karşı. Jake, Gisela'nın yüzünü iyice kavrayıp yukarı kaldırdığında dikkatlice yaşlı gözlerine bakıyordu Gisela'nın. "Gözlerime bak ve konuş." dedi biraz sabırsız bir tavırla belki de. Gisela işaret parmağıyla sağ gözünden damlamak üzere olan yaşı silmişti, gözünün çevresine yayılacak olan makyajı dikkate almayarak, büyük ihtimalle farkında bile olmadan. Rezil görünüşünün umurunda bile olmadığı bu anları geçirmek istiyordu, olabildiğince huzurlu bir şekilde. Sonucunda neler olabileceğini bilemezdi kimse, aynen Gisela'nın bugün Connor ile bunları yaşamış olması gibi. Jake, Gisela Jake'i ne zaman düşünse içinde bir heves söz konusu oluyordu. Bitmemesi gereken bir şeyin çok çabuk sonlanmış olması gibiydi. Evet, daha uzun sürmeliydi. Çünkü Jake, her ne kadar sevgili olmuş olmasalar da -buna rağmen- onu aldatmamıştı. Sevgili olmamalarına rağmen ona ihanet etmemişti. Gözlerini Jake'e dikkatlice dikmişti Giss. "İçim acıyor Jake, bu olanlara daha fazla katlanamayacağım." duraksamıştı, küçük bir hıçkırık ile. "Dayanamıyorum." dedi acınası bir ses tonu ile.

Konu: Geri: Sağanak Yağış. C.tesi Tem. 24, 2010 11:55 am

Gözlerimi Gisela'nın üzerinden ayırmaksızın her hareketini takip ediyordu. Sanki masum bir bebek gibi ona yardım edecek insanlara muhtaçtı. İşaret parmağıyla gözümden damlamak üzere olan yaşı sildi. Akan göz kaleminin biraz daha dağılmasına sebep oldu. Şu anda neler hissettiğini, duygularını, düşüncelerini bilip anlayabilmeyi hiç bu kadar istememiştim. Kendi düşünceleriyle kısa süre cebelleşen G sonunda gözlerime bakmayı seçmişti."İçim acıyor Jake, bu olanlara daha fazla katlanamayacağım." durakladı bir an, küçük tatlı bir hıçkırık ile."Dayanamıyorum." G'nin gözyaşları biraz daha artmıştı, sel gibiydi. Jake, yavaşça, baş parmaklarıyla G'nin yanaklarından süzülen tatlı göz yaşlarını bir kenara itti. "Şşş, gel buraya." Gisela'nın yüzünü bıraktı ve tek eliyle yavaşça G'nin elini göğsüne yasladı. "Üzülme, geçicek hepsi. Connor ile konuşacağım. Hem bak C'nin bana yalan söyleceğini sanmıyorum ve demişti ki yavaş yavaş sana bağlandığını, yani herşey düzelecek çünkü C artık seni gerçekten sevmeyeye başlıyor." Saçlarını yavaşça okşuyordum. Burnuma gelen şampuanının kokusu ciğerlerimi yakıyordu. Daha fazla yapamazdım. C hala G'nin sevgilisiydi ve C benim kardeşimdi. O bilmesede ona ihanet etmiş gibi hissediyordum. G'yi kendimden uzaklaştırdım yavaşça. "Bak..." duraksadım, kelimeleri doğru seçmeliydim."Bak, artık ağlamak yok küçük hanımafendi. C seni seviyor ve sende onu seviyorsun. Ağlamak için artık bir nedenin yok. O gözlerinden tek bir yaş daha dökülürse gazabımdan korkmalısın." Onu güldürmeye çalışırcasına sırıtıyordum. G'yi sevmiyordum. Yani bunun farkındaydım ama güzelliğinden kendini alamıyorum. Şimşekler çakıyor, yağmur sağanak gibi yağıyordu. Ama sağanak yağış ve şimşekler gökyüzünde değil Gisela'nın kalbindeydi.

Konu: Geri: Sağanak Yağış. C.tesi Tem. 24, 2010 1:11 pm

Jake, başparmağıyla G.'nin o gittikçe artan gözyaşlarını siliyordu. Gisela için ne kadar endişeli olduğu yüzünden okunuyordu. G.'yi bir kendine çekip, bir kendinden uzaklaştırıyordu. Bu manasızca fikir değiştirmeleri, Gisela'nın dünyasını alt üst ediyordu belki de. "Bak, artık ağlamak yok küçük hanımefendi. C seni seviyor ve sende onu seviyorsun. Ağlamak için artık bir nedenin yok. O gözlerinden tek bir yaş daha dökülürse gazabımdan korkmalısın." Gisela'nın bu sözlerin üzerine yüzünde hafif ve samimiyetsiz bir gülümseme oluşmuştu. Jake, onu neşelendirmek için didiniyordu çünkü. Onu mutsuz görmek Jake'i darmadağın etmişti çünkü Jake ona karşı hala boş değildi, her ne kadar hayatında ondan başka bir sürü kişi olsa da. Erkekler... Kadınların ağlamasına hiçbir zaman dayanamamışlardı, tabii bu ağlamayı rol hali çevirenler de vardı. Gisela, bunlardan biri değildi. İçi o kadar dolmuştu ki son zamanlardaki karmaşıklıklarla. Jake onu teselli etmek için bir sürü yol deniyordu. O sırada Gisela'ya gelen mesaj yüzündeki o bir parça tebessümü de yok etmeyi başarmıştı. Gossip Girl'den; 'Evie ve Connor, bir barda samimi bir şekilde görüldü.'

Gisela, bakışlarını telefonuna kilitlemişti adeta. Evie, hani şu enyakınarkadaş rütbesini elde eden kız? Hani şu çocukluğundan beri Sym ile birlikte takıldıkları mükemmel arkadaş? Bu imkansızdı. Gossip Girl'ün bir yalancı olabilme ihtimalini bile düşünmüştü Gisela. Ama bu mümkün değildi, çünkü o gördüğünü söylerdi. Bu, bardağı taşıran son damla olmalıydı. Gisela, telefonunu elinden düşürmüştü bir hayli hızlı bir şekilde. En yakın arkadaşından duyduğu bu saçmalık onu içten içe yıkmış olmalıydı ki; çevresindeki hiçbir şey artık onu ilgilendirmiyordu. Banka geri oturmuştu, vücudunda kalan son enerjiyle, bitkin bir şekilde. Öylece duruyordu G. hareket etmeksizin. "Mesajı oku, Jake." dedi Gisela, sesi kısık bir tonla çıkmıştı. Central Park'ın ışıkları G.'nin yaşla dolmuş gözlerine çok boğuk gözüküyor olmalıydı ki; etraf bulanık haldeydi. Jake'in telefonu eline aldığında vereceği tepkiyi hiç mi hiç merak etmiyordu. Çünkü Jake yine her zamanki gibi C.'yi savunacaktı, onu her ne kadar haksız bulsa da savunacaktı.

Konu: Geri: Sağanak Yağış. Çarş. Tem. 28, 2010 6:38 pm

Onu mutlu etmek o anda gerçekten zordu. Kırılmış olduğunu anlayabiliyordum çünkü her an dokunsam ağlayacak gibiydi. Naif bir çiçekti gözümde. En ufak davranışımda solabilecek kadar naif. Yüzünü, bedenini inceliyordu. Connor'ın onu bu kadar incitebiliyor olmasına şaşırıyordum. Böyle bir güzellik... Ah neler saçmalıyordum. Resmen en yakın arkadaşımın sevgilisine sarkıyordum. Burada durmuş onunla dertleşiyor, omuzumda ağlamasını bekliyordum. Daha da kötüsü onu dikkatli incelediğimde etkilenmekten alıkoyamıyordum kendimi. Gözlerindeki hüznü silebilmek için elimden ne geliyorsa yapıyordum. Hatta şuanda ne istese yapabilecek konumdaydım. Beni ikna etmek, etkilemek normalde bu kadar kolay olmazdı. Tamam karşı cinse zaafım olabilirdi ama bu kadar belli etmezdim. Hep onların bana gelişini izlerdim usul usul. Ardından yemini yakalamak için hazır bulunana bir kaplan gibi pençelerimi saplardım kadınıma. Sonrası zaten yatakta biterdi. Sabah olduğunda ise hiç bir şey olmamış, kullanılmış bir peçeteymiş gibi bir kenara atardım. Ama Gisela gerçekten gözümde çok farklı gözüküyordu. Bilmiyordum, belki yalnızca üzüldüğü için böyleydi tavırlarım ama elimi omzuna koyup, başını da omzuma yaslattırmak istiyordum. Kısacası onu bu ruh halinden kurtarmak istiyordum. Connor onu seviyordu. Buna adım kadar emindim. Daha önce hiç bir kıza bağlanmazken Gisela'ya aşık olduğunu söylüyordu günlerdir bize.

Bunları düşünürken Gisela'nın titrek sesini duydum. Mesajı okumamı istiyordu. Ekran GG'den gelen bir mesaj vardı ve haber tam beklediğim gibi Connor ile ilgiliydi. İçimden kahrolsun dostum bunu yapmamalıydın demek geçiyordu ama kesinlikle tek bir kelime bile etmedim. Connor'ı bu sefer savunmayacaktım. Gisela haklıydı. Ortada savunalacak doğru tek bir şey bile dönmüyordu. Elimi Gisela'nın beline sardım. Kendime çektim ve omzuma başını koymasını sağladım. Diğer elimi ise saçlarına koydum. Saçları ipek kadar yumuşaktı. Kokusu nu ciğerlerime çektim. Ardından hafifçe çenesinden iki elimle tutarak gözlerini kendi gözlerime odakladım. Bir süre gözlerimin içine bakmasını sağladıktan sonra mırıldandım. "Üzmemelisin kendini. Connor onun için üzülmeye değmeyecek kadar büyük bir hata yapmış Gisela. Nolursun ağlama, senin üzüldüğünü gördükçe kahroluyorum." Dudaklarımdan ne çıktığı umurumda değildi. Dudaklarımı onunkilere değdirdim. Dudakları ıslak ve yumuşaktı. Geri çekilecek mi diye bekledim ama çekilmedi. Ellerini saçlarımın arasında gezindirdi. Bense daha şiddetli bastırdım dudaklarına. Fakat kendimi geri çektim. Saçma bir pişmanlık duyuyordum. Utangaç küçük erkek çocukları gibi ürkekçe "Özür dilerim Gisela. Bir anda kendimi kaybettim." dedim. Gerçekten kendimi kaybetmekten başka bir şey değildi bu yaptığım.