622 No'lu Oda.

Konu: 622 No'lu Oda. Çarş. Tem. 21, 2010 2:33 pm

İçkinin ısıttığı bedenimde, Phoebe'nin dokunuşunu hissetmek, sarhoşluktan çok daha güzel bir histi. Kolumu beline dolamış, otelin asansöründe onunla öpüşüyordum. Jake'in kahkahaları ve getirdiği kızın kıkırdamaları, anın tadını çıkartanın tek ben olmadığımı kanıtlıyordu. Dudaklarımı yavaşça Phoebe'ninkilerden çektim ve gülümseyereK "İkizinin gecemizi mahvetmesine izin verme hayatım. Boşver, eğlenmene bak." dedim ve açılan asansör kapısından çıkmak için elini tuttum. Oda numarasını öğrenmek için karta baktım. 622. Otelin en güzel suitini her zamanki gibi hiç sorun çıkartmadan vermişlerdi bana. Babam sayesinde. Yüzümün asıldığını hissedebiliyordum. Ancak dediğim gibi, bu geceyi hiçbir şey mahvedemeyecekti. Kapının önünde durdum ve gülümseyerek Phoebe'ye baktım. "Ahah, kapıyı açınca ikizin karşımız dikilirse hiç şaşırmam doğrusu." dedim. Kartı okuttuktan sonra açılan kapıdan içeriye girdim ve dudaklarımı yine Phoebe'ninkiler ile birleştirerek adım adım odanın içine yöneldim. Odanın sıcaklığından mıdır, yoksa Phoebe ile olan temasımızdan mıdır bilmiyorum ancak terliyordum. Phoebe'den istemeyerekte olsa ayrıldım ve ceketimi çıkartıp bir sandalyenin üzerine attım. İsteklerim kesinlikle hazır gibi görünüyordu. İki oda ve büyük bir şampanya. Gülümseyerek şampanyaya yöneldim ve koltuklara kurulan misafirlerime bakarak gülümsemeye devam ettim. Şampanya şişesini elime aldım ve "Gecemize!" diyerek kapağını açtım. Fışkıran sıvıyı tek tek bardaklara doldururken sevinç dolu kahkahalar kulaklarımı dolduruyordu. Bu gece hiç unutulmayacak bir gece olacaktı, bundan emindim.

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Çarş. Tem. 21, 2010 4:48 pm

Aklı ikizinin savurduğu tehditlerde, dudakları Blaise'nin himayesinde ve beline değen tatlı dokunuşların keyfi de paha biçilemezdi. Dudakların sıcaklığı içini ısıtıyor bir anlığına da olsa ikizini ve bugünden sonra başına gelecek tüm entrikaları unutmasını sağlıyordu. Arkasından gelen kıkırdamalara aldırmayarak asansörün içinde başlayan bugünün nasıl son bulacağını düşünmeden edemiyordu. Dudaklarından ayrılan dudakların sahibine acayip bir şekilde bakarken sözlerine yarım yamalak kulak veriyordu. Söylemek kolay, yarın beni parça parça edecek! Düşünceleriyle boğuşurken Phoebe, asansörün kapıları çoktan açılmış ve elindeki sıcaklığı tüm vücudunda hissediyordu. Blaise'nin yanındaki yerini alıp tırnaklarıyla ilgilenirken bir yandan da telefondaki ikizi ile zıtlaşmayı ihmal etmiyordu. Ayakları onun Blaise'nin arkasından onu kapıya götürdüğünde yapılan küçük şakaya karşı telaşla karışık bir tebessüm yüzünü kapladı. Kapı açıldığında ve içeriye ilk adım atıldığında karşısındaki çocuğun dudaklarını kendi dudaklarında hissetti ve karşılık vermekten çekinmeyerek dudaklarını onunkilere daha da çok bastırdı.

Hava sıcaktı ama bunun yanında Phoebe biraz fazla bir şekilde terlediğini hissedebiliyordu, dudaklar teması kopardığında içinde bir köşede gülümseyerek Blaise'in yaptığını yaparak üzerindeki çeketi çıkardı sandalyenin üzerine attı. Sonra da koltuğa yerleşerek yüzüne mutluluk dolu bir sırıtış yerleştirdi, her şeye rağmen... Önündeki şişeden fışkıran şampanyanın bardaklara dolduruluşunu izlerken hiçbir tepki vermeden telefonuna yöneldi ve buram buram yayılan tartışmaya nokta koyarak telefonunu kapattı ve komidinin üzerine fırlattı. Ayağa kalkarak Blaise'e yaklaştı, elindeki bardaklardan birini kaparak sonuna kadar kafasına dikti ve dudaklarını dudaklarıyla buluşturdu. Arkasındaki kanepede oturanları dikkate almaksızın kendini ve dudaklarını birleştirdiği ikizinin eski sevgilisini önlerindeki yatağa doğru yönlendirmeye çalıştı. İstemsiz olarak yarı sarhoş bir şekilde eli Blaise'nin gömleğinin düğmelerine gitti ve yarım yamalak bir sesle konuşmayı denedi: '' Tamam, hadi! '' Oysa söylediklerinin bilincinde bile değildi...

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Çarş. Tem. 21, 2010 9:18 pm

…
İnsanlar hayatlarının her noktasında farklı farklı şeyler yaşarlar. Kimileri bundan kötü etkilenir, kimileri ise bundan bir ders çıkarır. Şu sıralar senin yaşadıkların da tam bir içler acısı, tahmin edebiliyorum. Bu yüzden ne zaman istersen bir uçağa atlayıp yanıma gelebilirsin. Bu mektubu sana çok özel ve gizli yollardan yolluyorum; sen, annen ve Bay Kellerman dışında kimse bilmesin. Sizi seviyorum.

Annesinin ona verdiği kâğıdının son cümlelerini de ses tonu duygusal etmenler dolayısıyla değişe değişe okuduktan sonra bir iki damla gözyaşını akıtarak kâğıdı tekrar annesine verdi. Gözlerindeki bakış annesine bu kâğıdı saklaması ve kendisini Uruguay’a yollaması için izin vermesini söyler nitelikteydi. Babasını görmeyeli tam 6 yıl olmuştu, onunla son kez geçirdiği vakit bile hafızasında canlandırdığında bölük pörçük görünüyordu. Ama bu sebeple gözyaşı dökmeyi hiç istemezdi, onun için annesine her yaz tatilinde babasının yanına yollaması için yalvarırdı fakat bu işlem birkaç yıl art arda hep başarısız olduğu için üstelemekten bıkmıştı. Şimdi ise elinde bir delil vardı, bu kâğıt; o, Lillian için bir şans olabilirdi.

Kendisini yavaş yavaş unutmaya başladığını hissetti, tanıdığı kişi bambaşka biri gibiydi. Ağlamak ve Lillian, iki zıt kutup gibilerdir. Bir an önce bu sulu gözlülüğü bırakıp odasına çıkma niteliğindeydi. Odasına çıktığında odaya şöyle bir baktı, vakti olduğunda odanın tasarımını değiştireceğini söyledi içinden. Pijamasını çıkardıktan sonra büyük gardırobunun kapaklarını yavaşça açtı ve en rahat bulabildiği bluz ve pantolonunu giydi. Tam odasından çıkacaktı ki telefonuna mesaj geldiğini belirten sesi duydu. Blaise’ti bu, yanına çağırıyordu. Birkaç mesajlaşmadan sonra annesine hiçbir şey söylemeden çantasını aldı ve evi terk etti.

Manhattan’ın en kalabalık sokaklarından birinde dolaşırken tanıdık yüzler görmemek imkânsızdır. Bu yüzden Lillian yolda ilerlerken başını telefonuna doğru eğerek mesajlaşmayı seçmişti. Arada düşmemek için etrafını kontrol etmek de gerekiyordu tabi, bundan da eksik kalmamıştı. Otelin önüne vardığında büyük kapıya şöyle bir baktıktan sonra içeri girdi, yukarı çıkmak için heyecanlanmıştı, ancak bir sorunu vardı; Blaise’in hangi odada olduğunu bilmiyordu. Resepsiyonisti bu konuda birkaç denemeyle de olsa ikna etmeyi başarmıştı ve 622 numaralı odanın yolunu tuttu. Merdivenleri yavaş yavaş aştıktan sonra nihayetinde 622 numaralı odanın önüne geldi, elini tam kapıya tıklatmak için değdiriyordu ki içeriden gelen sesleri dinlemeye başladı. Tahrik edici birkaç kahkahadan oluşuyordu bu sesler, Lillian’ın suratında şaşırmış, aynı zamanda da gülümser bir ifade oluşmuştu. Tebessümünü tamamladıktan sonra cesaretini topladı ve elini kapıya götürerek kapıyı sertçe tıklatmaya başladı.

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Perş. Tem. 22, 2010 12:03 am

Bardakları tek tek uzatırken elimde Phoebe'nin sıcak dokunuşunu hissedince gülümsemeden edemedim. Bardağı bir dikişte bitirmişti. Çok hızlıydı. Dudaklarını dudaklarımda hissedince dayanamayarak öpüşmeye devam ettmi. Jake ve yanındaki kız umrumda bile değildi. Hemen şimdi burada sevişmek istiyordum Phoebe ile. '' Tamam, hadi! '' Yatağa doğru ilerlediğimizi yeni farketmiştim. Gömleğimin düğmelerinin tek tek açıldığını farkettiğimde hızla Jake'e bir bakış attım. Yalnız kalmanın tam zamanıydı. Jake'in anlayış dolu bakışlarını görünce gülümsedim. Tam o anda kapı çalıştı ancak yine de umursamadım. Kendi odamızın kapısını kapattım ve Jake'in kapıya bakmasını bekledim. Dudaklarım tekrar Phoebe ile buluşmadan önce, "Seni istiyorum bebeğim." diye fısıldadım kulağına. Ellerimi beline doladım ve öpüşmemiz derinleşirken onu kalçalarından yakaladım ve bacaklarını belime dolayarak yatağa yatırdım. Gömleğimde dolaşan parmaklarını hissederken göğüslerini sıkmaya, üzerindekileri çıkartmaya başlamıştım. Dudaklarımı dudaklarından ayırdım ve boynuna bastırmaya başladım. Sütyenini de çıkarttım ve göğüslerini dudaklarımın arasına alarak onu spymaya devam ettim. Altındaki pantolondan da kurtulmasını sağlarken gömleğimden çoktan kurtulmuştum. Elini pantolonuun önünde hissedince elimde olmadan inledim. Kemerimi çözme işini ona bırakmıştım. Elimi göğüslerinden, kalçasına götürdüm. Biraz bekledikten sonra iç çamaşırına daldırdım elimi. Kendi pantolonumdan da kurtulduktan sonra parmağımı kızlığının içine daldırdım. Dudaklarından ayrılmaksızın bir elimde onu inletirken, diğer elimle de boxerımı çıkartmaya çalışıyordum. Tam elimi çıkartmış, içine girmeyi düşünürken bir şeyi unuttuğumu hatırladım. Hızla ayağa kalktım ve çıplak bir şekilde yerdeki pantolonuma uzanıp arka cebinden prezervatifi çıkardım. Gülümseyerek Phoebe'ye döndüm ve elimde kaldırarak onu gösterdim. Yatağa yeniden döndüm ve dikkatlice-prezervatifi yırtmadan- taktıktan sonra gülümseyerek Phoebe'nin iç çamaşırını çıkarttım. Erkekliğim gittikçe sertleşiyordu. Kalçalarını yeniden yakaladım ve bacaklarını açarak kendi bedenimi bacak arasına yerleştirdim. İçine girdiğimi hissettiğimde inlemeden edemedim. İyice içine girdiğimde kendime daha rahat bir pozisyon yaratmak için kalçalarını tutup kaldırdım. İleri gidiş gelişlerim yavaş yavaş rütüm bulmaya başlamıştı. Terleyen bedenlerimizin zevkle kasılmalarını izlerken, ritmimi hızlandırmaya başlamıştım.

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Perş. Tem. 22, 2010 9:45 am

İçimdeki fazlasıyla tutkulu bir aşk bu gece yine fazlasıyla alevlenmişti. Kendimi fazlasıyla azmış hissediyordum. B ve P'nin asansördeki öpüşme faslı ise benim onları yanında kıkırdamamdan başka bir durum yaratmadı. Asansör durduğunda hızlıca odaya doğru ilerledik. Gözlerim bu geceki avımı arıyordu. Bastırmam gereken hislerim vardı. Odaya girdiğimiz anda Blaise gene başlamıştı, öpüşmeye. Sırıtmama engel olamayarak kendimi koltuğa attım. Ayrıldılar birbirlerinden ve P karşımdaki koltuğa geçti. B şampanya şişesini eline aldı ve "Gecemize!" diye söyelenerek şampanyayı patlattı. Ardından kapı sesleriyle kendime geldim. B, gülüyordu. Yerimden kalktım ve sakin bir biçimde kapıyı açtım. Karşımda vücudu harika, sarışın biri duruyordu. Belki bir kaç sefer görmüştüm, ama hiç bir zaman şimdi bana cazip geldiği kadar, cazip gelmemişti. Bu içimi kavuran duyguyu bir an önce yok etmek hissiyle yanıp tutuşuyordum şimdide. Elinden hızlıca çekip onu dudaklarıma mühürledim. Bir yandan onu duvara yaslarken, ayağımlada kapıyı hızlıca kapattım. Ellerim hiç görmemiş gibi onun vücudunda dolaşıyordu. Onu şu anda burda bile becerebilirdim. Beni anlamış olmalı ki B'nin içerden "Hadi ama daha rahat bir yerde bitirin işinizi." dediğini yarım yamalak dudyum. Dudaklarımı sadece bir kaç santim ondan uzaklaştırdım ve gülümsedim. "Sanırım odamıza geçene kadar bize rahat yok." Dudaklarımdan her çıkan kelimede onu öpme, onunla sevişme hissi biraz daha artıyordu içimde. Konuşurken dudaklarımız birbnirlerine sürtünerek güzel bir his uyandırıyordu. B birazdan harekete geçecekti ve bende seks partnerimle odama gidecektim. Biraz daha dayanabilriim düşüncesiyle onu elimden tuttuğum gibi bizimkilerin yanına gittik. P sarhoş olmuştu anlaşılan. B'nin elinden tuttu ve kendine çevirip öpüşmeye başladılar. Yatağa doğru ilerlerken ikisininde kıyafetleri yok olmaya başlamıştı. B bana çoktan dışarı çıkıp kendi odamıza gitmemizi söylüyordu. Bende sırıtarak L'in elinden tuttum. Ona sahip olma hissiyle odadan kendimizi dışarı attık.

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Perş. Tem. 22, 2010 4:09 pm

Ona verdiği küçük öpücüğe karşılık olarak verdiği tepkinin ağırlığını gördüğünde heyecana düştü Phoebe, yarı sarhoş bir şekilde ortalıkta dönüyordu ancak yaşadığı her şeyi az çok hatırlayabileceğinin bilincindeydi. Boğazından hızlıca akıp giden içki boğazını başlı başına yakıyor Blaise ile birleştirdiği dudakları yangının dumanlarının dışarı çıkmasına izin vermedği gibi içindeki yangını arttırıyordu. B ve J'nin birbirlerine gizlice bakarak anlaştıklarını fark ettiğinde bir anlığına dudaklarını B'nin dudaklarından ayırıp arkasına bakktı ve J'ye mükemmel bir gülümseme attı. Ardından tekrar B'nin dudaklarına kilitlendiğinde kapıya vurulan bir çift elin çıkardığı ses kulaklarına ulaştı ancak bozuntuya vermeden karşısındaki çocuğun dudaklarından ayrılmayı aklından bile geçirmedi. Kapı B tarafından kapandığında ve içeride yalnız kaldıklarında birkaç kelime kulaklarına aynı anda ulaştı: '' Seni istiyorum bebeğim. '' B'nin sesini duyar duymaz birazdan yavaştan başlayıp hızlanacağını hissetmeye başlamıştı, yüzünde küçük bir tebessüm vardı. Belini sımsıkı saran ellerin kalçalarına indiğini hissetmesiyle kendini önündeki yatakta bulması bir olmuştu, öpüşmeleri yavaş yavaş derinleşirken parmaklarını üstündeki çocuğun gömleğinin çeşitli yerlerinde dolaştırmaya başlamış ve gömleği çıkarmak için uğraşmaya başlamıştı. Üzerindekiler yavaşça sıyrılmaya başlarken dudaklarından ayrılan dudaklar önce boynuna oradan da göğüslerine indi.

Birden sebepsiz bir şekilde sıkılmaya başladığını hissettiğinde kapattığını sandığı telefonu baş ucunda titreşmeye başladı ve Phoebe kimin ona ulaşmaya çalıştığını merak ettiği halde yataktan kalkamayacak kadar üşengeçti. Sadece iç çamaşırıyla kaldığında B gömleğinden sıyrılmıştı. Hızlı bir şekilde B'nin kemerine yönlendirdiğinde ellerini ondan gelen hatrı sayılır iniltiye acayip bir şekilde bakarak karşılık verdi. Sadece kemerine dokundum Morrell, neden inledin ki şimdi? Onun pantalonundan kurtulmasına yardım ederken B'nin elleri ne yapacağını biliyor gibi tüm vücudunda dolanıyordu ve Phoebe'nin inlemesine sebebiyet veriyordu. İnlemeleri tüm odayı doldururken dudaklarından ayrılmayan dudakları inlemelerinin büyüklüğünü azaltıyordu. Birden B'nin üzerinden kalktığını hissettiğinde başını kaldırdı ve yerdeki pantolonunun arka cebindeki prezarvatife uzandığını görüp hiçbir tepki vermeden onun tekrar gelmesini beklemeye başladı. B tekrar geldiğinde ise zaman kaybetmeden işe koyuldu ve Phoebe'nin inlemeleri bu sefer çığlıkla karışık bir hal almaya başlamıştı. Ritimli bir şekilde ileri geri giderken konuşmasına gerek kalmadığı için seviniyordu; dudakları zaten esir alınmıştı... Sonra birden dudaklarını onunkilerden ayırdığında kulağına fısıldadı: '' B, kapı kilitli mi? Sıkılmaya başladım. '' Sonra da telefonuna göz ucuyla bakarken dudaklarını tekrar B ile birleştirdi ve birleştirdiği gibi geri çekerek gözleriyle onun gözlerini buluşturdu, devamında neler olacağını merak ediyordu. B şu yataktan kalkıp koşa koşa I.J'nin yatağına mı girecekti? Yoksa başladığı işi bitirecek miydi?

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Perş. Tem. 22, 2010 10:36 pm

Her öpücükte içimde garip hisler uyanıyordu. Ancak iyi anlamda değildi. Özlem? Pişmanlık? Peki neyin pişmanlığı? Bir zamanlar arzuladığım kız ile en sonunda sevişiyor olmamın pişmanlığı mı? Peki neden? Aklımda halen Ilithya'nın vücudu, bütün kıvrımları ile duruyorken nasıl Phoebe'ye odaklanabilirdim? Umursamamaya çalışarak Phoebe ile öpüşmeye ve ileri gidiş gelişlerimi hızlandırmaya başladım. İnleme sesi bile aynıyken nasıl sağlıklı düşünebilirim ki? Terlediğimi hissedebiliyordum. '' B, kapı kilitli mi? Sıkılmaya başladım. '' Sıkılmak mı? Kaşlarımı çatarak geri çekildim ve Phoebe'ye tehditkar bir bakış attım. "Sıkıldıysan gidebilirsin Ilithya! Yani Phoebe." Ne dedim ben? Aklımdan çıkmıyordu I. Derin bir nefes aldım. Kafa karışıklığından nefret ediyordum. Phoebe'ye bakmadan yataktan kalktım ve hızla banyoya gittim. Kapıyı kilitledim ve aynada kendime baktım. Ne düşünüyordum ki? Ilithya tarih olmuştu. Ve sürtük arkadaşıyla bir olup benimle uğraşıyordu. Peki neden halen aklımdan çıkaramıyordum onu? Yüzümü soğuk su ile yıkadım ve prezervatifi çıkartıp çöpe attım. Banyodan hızla çıktım ve telefonuma yöneldim. Jake'in ve gelen kızın kahkahalarını duyabiliyordum. Birileri en azından eğlenebiliyor. Jake'e bu gece seks havamda olmadığımı, eve gideceğimi mesaj attım. Nasıl olsa bakar telefonuna. "Phoebe, bu gece için teşekkür ederim. Ancak pek havamda değilim. Eve gitmeliyim." Dedim ve boxerımı giydim. Ardından diğer kıyafetlerimi de üzerime geçirdim ve son olarakta sandalye üzerindeki ceketimi alıp kapıdan dışarı çıktım. Phoebe'nin durumu umrumda bile değildi. Aklımdaki sadece Ilithya ve ona olan duygularımdı. Asanöre bindim ve çok boktan bir gece olduğunu düşünerek aşağıya inmeye başladım.

Konu: Geri: 622 No'lu Oda. Cuma Tem. 23, 2010 11:51 pm

Blaise / +2 şöhret
Phoebe / +3 şöhret
Lilian / +2 şöhret
Jake / +2 şöhret