no 459.

Konu: no 459. Salı Tem. 20, 2010 6:47 pm

Yer: The NY Palace, Oda 459
Zaman: 9.15 pm

Oyuncular:
Blaise Morrell & Evie C. Zamora

Kurgu Özeti:
"Kim gelirse geçsin, hep böyle kalacak mıyız?"

Tamam, işte kalbinin son hızıyla attığı bir bekleyiş gecesi. Oda numarasını mühim kişiye mesaj attıktan sonra aklından geçenler gerçekten kafasını karıştırıyordu. Akşam yemeği sözünü bu şekilde telafi etmek de çok eğlenceli olabilirdi aslında, hem de çok eğlenceli.
"Ben gelmiyorum baba." diye seslendi Evie, süitlerinin salonuna doğru. Her zaman nefret ettiği üvey annesi Sylvia, babası ve birkaç iş arkadaşı yemeğe çıkıyorlardı. Sıkıcı bir toplantı gibi, bir akşam yemeği daha. Evie'nin katlanamadığı tek bir şey varsa, o da sıkıcılıktı. Oteldeki süitte kalmasının aslında daha da önemli bir nedeni vardı. Önemli ve gerçekten çok hoşuna gideceğini düşündüğü bir gece olacaktı Evie için. Onun düşünceleri bu yöndeydi ancak aslında her şey, gelecek o mühim kişinin davranışlarına bağlıydı.
İki kişilik modern tasarımlı yatağının üzerinde oturmuş, hazırlanmış ve iki eli telefonunda bir tek mesaj bekliyordu. Kendine inanamıyordu Evie, her zaman başkaları onun için heyecanlanırdı. Oysa ki şimdi, salak bir aşık gibi oturmuş onun aramasını bekliyordu.
"Biz gidiyoruz tatlım, kendine iyi bak. Geç döneriz." Mr. Zamora'nın sesi geldi Evie'nin sessiz gerginlikle dolu odasına. "İyi." dedi sadece yanıt olarak. Bu aralar babasından hiç hoşlanmıyordu. Babası sürekli Sylvia'nın söylediklerini yapıyordu, ki Sylvia Evie'den hiç hoşlanmadığı için, babasının yaptıkları da Evie'yi olumsuz etkiliyordu.
Kapanan kapının sesiyle kalbi bir kez daha hızlandı. İçinden geçen cümleler çok karışık ve hiç Evie tarzı değildi. Aşık gibiydi sanki, ama değildi işte, olmamalıydı. Beklediği kişinin hislerini öğrenmediği sürece, aşığım demeyecekti işte. Hele bu kişi başkalarını partiye davet ediyorsa, partide tehdit edici bakışlarını onun gözlerinden çekmeyecekti.
Ayağa kalktı ve boy aynasına doğru ilerledi. Kendisine tepeden tırnağa bir bakış attı. Çoğu kişinin arzuladığı bir genç kızdı, ancak bir şey eksikti işte. O eksik bu gece gelecek kişiyle ilgili miydi? Gerçekten bilmiyordu, düşünmek istediği kadar, cevapların olumsuz olması olasılığına karşı düşünmek istemiyordu da. Eğer onun için özel olmak istiyorsa, özel davranmalı ama bunu çok da belli etmemeliydi. Fahişe gibi olmamalıydı ama sırılsıklam aşık gibi de davranmamalıydı. O'nun gözlerini üzerinde tutmalı, aklının sürekli kendisini düşünmesini sağlamlalıydı ve eğer bunu yapacaksa. Böyle bir geceden daha iyi bir zamanlama olamazdı.
Elindeki telefon titredi ve Evie'nin kalbi bir kez daha hızlandı. İşte, oradaydı mesaj. Açık ve net, beklediği kişi burada olacaktı. Beş dakika içerisinde aynı odada olacaklardı. Beş dakika daha sabret Evie, beş dakikacık..

Konu: Geri: no 459. Salı Tem. 20, 2010 7:46 pm

"Tatlım bu gece evde olamayacak olman fikri beni çok endişelendiriyor." dedi Mrs. Morrell. Blaise her zamanki aylık aile toplantılarından birinde, babasının mekan olarak seçtiği Birdland jazz kulübünde, sağında oturan annesinin kulağına fısıldamıştı durumu. Bu gece dışarıda olacağını ve uyumak için bir arkadaşının evine gideceğini söylemişti. Disiplin delisi babasının bu duruma karşı çıkacağını bildiğinden, annesinin onu ikna etmesini istiyordu. Jazz müzikten ve yapmacık kahkahalardan sıkılmış, başı ağrıyordu. Aklında bu gece Evie ile yapacakları vardı. "Endişelenmene gerek yok anne. Biliyorsun aslında bu aptal toplantıya bile gelmeyi düşünmüyordum." dedi Blaise ve babasının her zamanki aşağılayıcı bakışlarıyla karşılaştı. Annesi anlayışla başını salladı ve Blaise'i susturmak için elini sıktı. "Pekala. Şimdi gidebilirsin tatlım. Babanı sorun etme." dedi Mrs. Morrell. Blaise gülümsedi ve babasına bakmadan hızla kapıya doğru ilerledi. Kapıdaki görevliden ceketini aldı ve özlemini duyduğu kişinin yanına gitmek için bir taksiyi durdurdu. Takside telefonundaki mesajı farkedince sevindi.

Otelin önüne gelince taksiden indi ve merdivenlerden otele doğru ilerlemeye başladı. "Blaise Morrell. Bu ne tesadüf? Baban nasıl Morrell?" Blaise bu gün en son durmak istediği sesi duyunca ürperdi. Evie'nin babası Mr. Zamora. Blaise gülümsemeye çalışarak ona yöneldi. " Babam iyi efendim." dedi ve kapıya yöneldi. "Pekala Morrell. Görüşmek üzere." Blaise hızla kapıya doğru ilerledi. Asansöre doğru büyük adımlarla ilerledi. Görevlinin aptal gülümsemesiyle karşılaştı asansör kapısında. "Oda numarası kaç efendim?"
"459." dedi Blaise hızla ve görevlinin kat numarasına basmasını izledi. Aklında Evie'nin dudaklarından başka birşey yoktu. Kata gelince hızla oda numarasını aramaya başladı. Ki bulmakta da zorlanmadı. Derin bir nefes aldı ve kapıyı çaldı. İkinci vuruşunda kapı açıldı. Gülümseyerek onu bekleyen seksiliğe baktı. "Leydim." dedi ve gülümsemesi yüzünde büyürken içeriye adım attı.

Konu: Geri: no 459. Salı Tem. 20, 2010 9:17 pm

Kapıdaki iki tık tıkla birden ayağa kalktı Evie. Kapıya doğru ilerlemeden önce boy aynasında bir kez daha baktı vücuduna, gözlerine, saçlarına. Kapıya ilerledi, bir iki saniye düşündü. Eğer Blaise'i kendisine bağlayacaksa, bu gece yapacaktı.
Kapıyı açtığında karşısında uzun zamandır görmediği o yüz duruyordu. Ne çekiciliğinden bir şey kaybetmişti, ne de o tatlı tavırlarından. B'yi karşısında canlı gördüğü zaman anlamıştı, onu gerçekten çok özlemişti Evie. Elinde olmadan Blaise'e karşı böyle düşünüyordu. Ve bu gece ona unutamayacağı bir şey yaşatacaktı.
"Leydim." dedi o tanıdık ses, Evie'nin içi ürperdi. Blaise odaya adımını atarken yüzündeki gülümseme Evie'nin de dudaklarının kıvrılmasına neden oluyordu. "Blaise Morrell, formundan hiçbir şey kaybetmemişsin, hala son derece.. çekicisin ve o sarhoş gecemizdeki gibi kokuyorsun. Bu koku, o geceki gibi beni deli ediyor."
Evie, kelimelerini dikkatli seçiyor, adımlarını dikkatli atıyordu. Kısa bir öpücük kondurdu B'nin dudaklarına. İşi ağırdan almayı seviyordu, tabi karşısındaki kişi Blaise Morrell'sa. Blaise ceketini çıkardı ve kenarda duran oldukça pahalı bir sandalyenin üzerine fırlattı.
Şu an gerçekten B'nin vereceği cevaba bağlı olarak hareket edecekti Evie, yani öpüşmeye geçmeden önce bir şey söylemeliydi değil mi?
Blaise'in ceketini çıkarmasından kısa bir süre sonra, Evie'de kendi ceketini çıkarttı ve seksi bir hareketle aynı sandalyenin üzerine attı. Ardından Blaise'in yapılı vücudunu duvara dayadı ve gözlerinin içine etkili bir bakış attı. Yapışmak için sabırsızlandığı dudaklara baktı, sonra tekrar çekici gözlerine çevirdi gözlerini. B bir cevap vermeden, arzuladığı dudakları öpmemeye kararlıydı.